Alsof een gitzwart en loodzwaar gordijn tot nu toe alles had verduisterd, bleek plotsklaps haar hele bestaan in een totaal ander licht te staan. Ze zag een geheel andere versie van de wereld die ze tot nu toe gekend had. Terwijl ze zich enerzijds verbaasde over wat ze zag en meer nog, wat ze ervoer, vroeg ze zich anderzijds af welke van de twee versies de ware was. Van het ene op het andere moment stond haar wereld op de kop. Alle zekerheden, alles dat ze dacht te weten, waarop ze vertrouwd had, bleek ineens volledig anders te zijn, zwart was wit geworden en wit zwart. Wat was er gebeurd? Hoezeer ze haar hersenen pijnigde, het verlossende antwoord op die allesoverheersende vraag liet zich niet vinden.
In het besef voor een deur te staan die naar een ander, en beter, daarvan was ze overtuigd, leven zou leiden wist ze ook dat het enige dat ze nog moest doen, het overstappen van die drempel was. Door die deur heen, het oude achter zich latend en volledig bereid het nieuwe, nu nog onbekende, te aanvaarden zoals het zich aandiende. Vanaf nu moest alles opnieuw op- & ingericht worden, her-ingevuld met wat goed was, afgesloten voor wat niet goed was, keuzes moesten gemaakt, beslissingen genomen.
Terwijl ze zich dat allemaal realiseerde besefte ze dat het tijd zou kosten, veel tijd zelfs. Op vergane fundamenten kun je immers geen huis bouwen? Maar heej.. ze had alle tijd van de wereld toch? Ze was nog jong en had nog een heel leven voor zich. Doelbewust zette ze haar ene voet voor de andere totdat beide voeten zich aan de overkant van de drempel bevonden. Ze was er meer dan klaar voor!
Melodyk 
Heel mooi geschreven!
LikeLike
Dank je wel Corja
LikeLike
En ze zal bést weten waar ze hulp kan krijgen als dat nodigg mocht zijn bij de renovatie!
LikeLike
Daar mag jij dan weer volledig op vertrouwen 😉
LikeLike
Ik wed dat ze er wel komt!
LikeLike
Dat wed ik graag met je mee, is een niet te verliezen wed 😉
LikeLike
was het hier soms met een roze bril
op een roze wolk
midlife crisis ?;-)
xxRIA
LikeLike
Nee hoor meis, helemaal niet, echt totaal iets anders.
-x-♥
LikeLike
Sorry Melody.Ikzal duimen dat alles goed komt
liefs, Ria
LikeLike
Je hoeft je niet te verontschuldigen lieve Ria, jij hebt niets verkeerds gedaan….en wat de inhoud van mijn we betreft….. dat ligt al weer vele jaren achter me en het is helemaal goed gekomen met mij!
-x-♥
LikeLike
Daar ben ik blij om, ik zat er al over in.
fijne zonnige dag
xRia
LikeLike
haha niet nodig hoor meis.
Dank je wel, jij ook, -x-
LikeLike
Ja soms moet je van die beslissingen nemen, sommige mensen wachten er ook veel te lang mee.
LikeLike
Klopt helemaal.
Ja voor het oog van een ander kan dat zo lijken maar voor diegene zelf is het een kwestie van ‘de tijd is er rijp voor’ en dat moet zo iemand zelf toch voelen anders werkt het averechts.
LikeLike
Zo dan, dat komt bij mij wel even binnen! Na een , op zich positieve, ontdekking over mijzelf, sta ik nog een beetje voor de drempel te teuten, kan het soms niet geloven, heb het gevoel, dat ik het over iemand anders heb.
Maar ook, dat ik nu naar sommige dingen vanuit een heel andere, positieve invalshoek kan kijken. De mist in mijn kop trekt een beetje op, lijkt het wel. Nu nog de drempel over….:-).
Dank voor dit mooi verwoorde verhaal!
LikeLike
Oef… eh ja….dat kan natuurlijk altijd gebeuren als je bij iemand iets leest of hoort.
En wat ik al in een tegenreactie bij iemand anders schreef…. een persoon is er pas aan toe, en kan pas die drempel over, als de tijd er rijp voor is. Dat is niet te bespoedigen of vertragen. Het komt wanneer het komt en dan moet je er iets mee, dan is ontkomen ook geen optie meer.
Fijn te lezen dat jij ‘verbetering’ bespeurt, ik wens je dat dan ook van harte toe.
Die drempel over….dat gebeurt wel… zodra de tijd rijp is. En dan over enige tijd kun je terugkijken en ontdek je nog veel meer over jezelf. Houd vertrouwen, het komt heus goed!
Graag gedaan.
LikeLike
Mooi ……. als die eerste stap over de drempel genomen is, komen de volgende vaak ook wel 🙂
LikeLike
Dank je wel, ja inderdaad 😉
LikeLike
De meest bemoedigende zin van het verhaal: ‘ze had alle tijd van de wereld toch?’
Als je dat erbij denkt, kun je elke klus aan. Ik heb er veel aan gehad bij
het tuinwerk en deze renovatie, maar ook bij mijn scheiding.
Net als het gegeven: ‘gooi een deur dicht en er gaat er ook weer
één open.’
Jij hebt het gedaan. En nu schrijf je er mooi, stimulerend over.
Laat het veel worden nagevolgd. Want er is niks ergers dan je
jarenlang in de ellende te moeten begraven.
Sterke WE!!
LikeLike
Dank je wel Plato.
En ja het gegeven ‘daar waar een dicht gesloten wordt, gaat een raam opne’ (variant op die van jou) is eentje die niet van mijn zijde wijkt 😉
Ja inderdaad, afschuwelijk. Ik wens iedereen die zich in zo’n situatie bevindt… het moment toe dat de tijd rijp is om over die drempel te stappen.
Dank je wel.
LikeLike
De langste reis begint met een eerste stap.
Dam, schaap, nou je weet wel.
En jawel, je hebt alle tijd!
Carpe Diem.
Mooie WE!
LikeLike
Precies!
Carpe Diem staat sinds juni 2008 op 1 van mijn enkels getatoeëerd 😉
Dank je wel.
LikeLike
Ze is iemand met karakter, en daar kom je ver mee. Zo niet: het
verst. Het nemen van de eerste stap mag dan misschien moeilijk
geweest zijn, ze heeft het wel gedaan. En daar gaat het om.
Sterkte WE!
Liefs Kakel
LikeLike
Dank je wel lieverd -x-♥
LikeLike
Ik herken veel in je WE. Knap om een enorme stap in 300 woorden te vatten.
LikeLike
Ohjee, hopelijk met name het goede dat er dan van komt!
Dank je wel hoor.
LikeLike
Het is 26 jaar geleden dat ik op een roze wolk zat en mijn,
overigens prima, vrijgezellenbestaan opgaf
voor een weduwnaar met twee kinderen (13 en 15)
Een giga stap op mijn 38e, die prima heeft uitgepakt
LikeLike
dat is dan inderdaad wel even heel iets anders!
Ben heel blij voor je dat het een goede stap is geweest.
LikeLike
Wat een prachtige, indrukwekkende We! Die drempel, het blijft een obstakel. Het duurt lang voordat je die stap kunt zetten. Iedereen kan wel zeggen dat je het moet doen, maar jij bent de enige die die beslissing kunt nemen.
Mooi en met veel gevoel geschreven. Soms heb ik het gevoel dat ik ook voor een drempel sta…….
Liefs Frederique
LikeLike
Dank je wel Lieve Fré.
Je hebt helemaal gelijk hoor!
Dat gevoel is er niet voor niets….. die drempel plus bijbehorende stap zit er dus aan te komen…. en zal er zijn zodra de tijd er volledig rijp voor is.
-x-♥
LikeLike
Ja, wonderlijk hè dat zo’n openbaring zomaar ineens voor het voetlicht komt. De kunst is dan om die kans te grijpen en de drempel inderdaad over te gaan. Je beschrijft het prachtig. Goeie WE weer.
LikeLike
Nou…. ik weet niet of het ‘wonderlijk’ is…. en ook niet of het ‘zomaar ineens’ opduikt…
Misschien dan er mensen zijn die dat zo ervaren maar tot die categorie behoor ik dan niet.. Dat is meer jouw vakgebied toch?
Dank je wel.
LikeLike
Een sterke vrouw is dit. Eentje die zelf bepaalt hoe ze haar leven wil hebben (voor zover dat kan en mogelijk is natuurlijk). Dat kan niet een ieder maar deze vrouw wel. Knap!
LikeLike
Eh ja…. dat zegt men wel vaker…. maar het gekke is dat ik dat zelf niet zo zie/voel.
Ik zie het (altijd al)… als ‘opgeven is geen optie’ …
LikeLike
Toen ik aan het eind van je WE was, dacht ik even met een knipoog terug aan wat een van de beheerders als motto had in de tijd van de Bulletin Boards, dus voor internet algemeen beschikbaar was:
“Als er één hek van de dam is, volgen er meer!”; die beheerder heette: Henk Schaap…
LikeLike
Aha, oke… en wat bedoel je daarmee dan?
LikeLike
Als ze er klaar voor is, kan het alleen maar goed komen. Niet vandaag, niet morgen.. maar wel eens!
LikeLike
Toentertijd was jouw uitspraak helemaal correct;-)
LikeLike
Wat prachtig geschreven .Er is veel moed voor nodig om opnieuw te beginnen en daar moet je keihard voor vechten .En dan komt het moment dat je weet dat het goed is of in elk geval goed komt .Zelf heb ik een aantal jaren geleden een heel hoge drempel moeten nemen en uiteindelijk is het goed gekomen .Je verhaal raakt me
Liefs Elisabeth
LikeLike
Dank je wel Elisabeth.
Moed? Hmm zo heb ik dat toen niet ervaren, nog niet eigenlijk. Op een gegeven moment is daar het punt dat je onmogelijk kunt negeren. Dan moet je keuzes maken of je nou wilt of niet. De keus dus voor jezelf te kiezen en de gevolgen die daarbij horen te accepteren. Dat van die hoge drempel herken ik dus heel goed. En ja dat mijn verhaal jou raakt is dan ook weer logisch omdat je het zelf hebt moeten doen.
Liefs terug
LikeLike
Misschien moet je het dan toch anders zien ,je had ook heel andere keuzes kunnen maken en in de goot kunnen belanden toch ?? Nee je hebt wel moed getoond en voor jezelf gekozen en bent de strijd aangegaan hoe moeilijk ook .Zo dat wilde ik nog even zeggen .
Elisabeth
LikeLike
Vanuit jouw oogpunt heb je helemaal gelijk!
Vanuit mijn oogpunt niet omdat ik vond dat mijn gezin dat niet verdiende. Zeker mijn echtgenoot niet omdat hij mij in al die jaren daarvoor onvoorwaardelijk heeft gesteund, nooit in de steek gelaten terwijl hij daar reden te over voor had!
Je mag hier altijd alles zeggen hoor 😉
LikeLike
Zo zie je maar dat het lastig kan zijn om goed te reageren als je weinig of niets van iemand weet en alles weten dat hoeft ook weer niet natuurlijk .Maar dank je voor jouw reactie ,nu is het wat duidelijker voor mij .
Liefs Elisabeth
LikeLike
Dat is ook zo hoor, is niet erg.
Als letterlijk slachtoffer van geweld & stalking, maar dus niet ‘slachtoffer’ willen zijn… dreigde ik dat gevecht te verliezen na een mentale instorting en meerdere zelfmoordpogingen (die, achteraf, gelukkig faalden).
Toen ik eenmaal beseft op welk punt ik echt stond …. en mijn gezin dat dus niet verdiende…. kwam de ommekeer.
En was dat de 1e stap naar de rest van mijn leven. Schepen verbrand en met alleen mijn gezin en enkele (zeer zorgvuldig geselecteerde vrienden) elders opnieuw begonnen /verder gegaan.
LikeLike
Pff heftig hoor .Maar het is je gelukt om opnieuw te beginnen met je gezin ,je bent een sterke vrouw daar twijfel ik niet aan .Ook ik ben ooit ingestort en wilde niet meer leven en als ik daar aan terug denk voel ik me nog wel eens schuldig .Maar ook ik ben er nog en ik heb ook een geweldige man gelukkig en een heel lieve dochter .Jammer dat de herinneringen blijven ,maar dat alles heeft me toch een stuk sterker gemaakt besef ik heel erg goed ! zo nu ga ik stoppen
Liefs van Mij
LikeLike
Ach ja…. het is verleden tijd inmiddels gelukkig. De herinneringen zijn er maar doen geen pijn meer, Je leert er wel van en dat is winst.
liefs terug
LikeLike