WE-300 *66*

Plato’s 66e WE-300
Thema 1 t/m 22 september 2015 : Handelen

De dag die zij al een tijdje bevreesde kwam. Ziekte kreeg teveel grip op het lichaam van iemand die ze erg liefhad en ze wist dat het afscheid zeer snel dichterbij aan het komen was. Toch nog onverwacht was het dan zover. De afgelopen weken had ze in een mallemolen van pech en tegenslag gezeten die haar behoorlijk van haar stuk hadden gebracht en dit sterfgeval sloeg haar helemaal onderuit zowel mentaal als fysiek. Enkele dagen later was de crematie en zij wilde er bij zijn, geen duizend paarden zouden haar tegen kunnen houden. Iedereen raadde het haar af te gaan, alleen al vanwege de afstand die ze ervoor moest overbruggen maar ook vanwege haar emotionele status. Achter het stuur kruipen was dus alleszins niet verstandig. Ze was echter onvermurwbaar. Haar vriendin greep in en ging mee.

De dag van de crematie reed ze zelf, autorijden deed haar altijd goed, ze kon er door ontspannen en dat was op die dag extra welkom. Bij het crematorium aangekomen werd ze naar binnen gesleept als het ware, hangend in armen van anderen. En daarna op dezelfde wijze terug naar de auto. Ze zochten in de stad een terrasje aan de rand van de straat waar ook de auto geparkeerd kon worden. Ze dronken een kopje koffie en namen een broodje om vervolgens de weg naar huis te vervolgen. Hoe ze het die dag gedaan heeft weet ze achteraf niet. Eenmaal thuis was het letterlijk over en uit. Haar rug schoot op slot. Man en vriendin namen het voortouw, huisarts kwam meermalen, ziekenhuis werd ingeschakeld, fysiotherapeute kwam dagelijks bij haar thuis toen ze aan de bank gekluisterd was, totaal afhankelijk van de mensen om haar heen, die wisten wat er gedaan moest worden en dat ook deden, zodat zij op adem kon komen.