Saskia – 6e

Bij elke Kleine Vos en/of Dagpauwoog die ik zag fladderde ze door mijn gedachten en stuurde ik “Heej Skattie, kus uit… -waar ik dan op dat moment ook maar was-” via mijn gsm terug. Die kleine dame, klein maar fijn en oersterk. Ik zie haar nog staan met 2 grote Deense Doggen,  Zep & Senna en Franse Basset Bo.
Saskia “Zepenco” geboren op 15 april 1964 mocht maar 50 jaar worden, vandaag 6 jaar geleden moesten René, Kelly & Jessie en wij haar los laten.
Saskia had haar ‘vertrek’ tot in de puntjes zelf geregeld, en ook de wijzes van afscheid nemen van hen die haar dierbaar waren waren a la Saskia ingevuld. Op zekere dag reed ik van oost naar west en tijdens die rit bleef ik me maar afvragen hoe ons samenzijn zou verlopen want we wisten natuurlijk allemaal dat het de laatste keer ‘hier beneden’ zou zijn. Het werd een bijzonder fijne dag, we hebben enorm gelachen, tranen biggelden over de wangen terwijl we dubbel lagen van het schaterlachen. Saskia hield haar humor hoog! En ja natuurlijk stroomden ook verdrietige en onmachtige tranen. Zeker toen ze mij een doosje in de handen drukte dat ik pas thuis mocht uitpakken. Daarin bevond zich een zilveren hartje, dat tot op de dag van vandaag nog steeds aan de armband om mijn pols bungelt.
Bij elke Kleine Vos en/of Dagpauwoog die ik zie groet ik haar nog steeds maar ‘alleen’ in mijn gedachten want via mijn foon kan het al 6 jaar niet meer.
“Heej Skattie, vanaf hier benee naar jou daarboven, kus!”.