Tikken #14

Tikken

Wekelijkse Schrijf-Uitdaging

 

3 februari 2021 ~ nr. 14:

Schrijf een  INVALSHOEK  (naar idee van Reismeermin🙂
Thema: Voetstappen
Invalshoek: Gisteren

Lees bij: . . . & . . .  &   . . . jou?

Zeurende ogen, onrustige bewegingen, af en toe een blik op de klok, een blik naar de gangdeur waarachter de jassen hangen en schoenen staan, een blik naar de kastdeur waaraan het gepersonaliseerde jasje met lange lijn hangt….  De signalen zijn hoe langer hoe meer niet meer te overzien…  Meneer moet weer….  Ja ja ja ik kom al.

Soms kun je er zin in hebben, soms ook niet maar als hondeneigenaar heb je geen keus, je moet!
Dus hoppa kom met je luie puntjepuntje van die bank af, haal je schoenen en je jas, trek die aan en doe vervolgens je viervoeter zijn jas ook aan.
Drie paar ogen, al dan niet vergezeld van een wijd opengesperde mond in een kattengeeuw, in half opgeheven koppies, kijken mij aan alsof ze zeggen: ‘kan het wat rustiger, ik lag te slapen, weet je nog?’  Met een kroel sus ik ze en ze draaien zich er weer lekker in, alweer helemaal vergeten wat hen zo wreed uit hun dromen had gescheurd.

De grootste 4-voeter wordt ongeduldiger, joehoe baasvrouw, kom nouhouhou, je hoort hem zuchten… of verbeeld ik me dat? Hoe dan ook, met en zonder verbeelding, er moeten weer voetstappen gezet worden. Hoeveel het er zijn , werkelijk geen idee, ik tel ze niet en bovendien is mijn route nooit dezelfde, ik kan hier in de wijk immers alle kanten uit.

Het blonde gevlekte ‘kalf’ met krulletjes dartelt voor me uit, af en toe even testend of ik wel oplet want hij weet dondersgoed dat ik niet accepteer dat hij trekt, enerzijds omdat ik dat gewoonweg niet wil en anderzijds omdat ik niet stabiel genoeg op de voeten sta én hij erg sterk is dus mij in een fractie van een seconde ondersteboven kan trekken en omhoog komen is niet zo simpel als dat het klinkt.

Met tegenzin hobbel ik achter mijn Koning(s-poedel) aan terwijl ik tegen hem zeg dat we een kort rondje doen omdat ik geen energie heb na weer een doorwrochte nacht en dat ik dus niet half zo fit ben als gisteren en dat bovendien het weer niet zo mooi is als dat het gisteren was. Hij kijkt mij aan met zijn ambergele ogen en het lijkt alsof hij begripvol knikt en ‘óke vrouw’ tegen me zegt, zal ook wel verbeelding zijn.

Hoe dan ook…. even later ligt hij op zijn kleed nadat hij voorzien is van een lekkertje omdat hij zich tijdens de wandeling goed gedroeg en zak ik met een groot glas dampende thee terug in de hoek van bank… rust voor de komende uren, de volgende ronde is voor de grote baas over een uur of 4 ofzo want nee ons heerschap wordt niet verwend (of toch wel grijns, nou ja vooruit, beetje dan) .

 

 

* ~ *  * ~ *  * ~ *  * ~ *  * ~ *

Update Zoo & Zo blog: 2 februari 2021
Update Onwijs en mooi Wildlands blog: 31 januari 2021