Weer op visite

Daar zijn ze weer….

Al sinds een aantal jaren woont er in onze tuin een koppel Wijngaardslakken. Ik kom er telkens 2 tegen dus ik noem ze een koppel, of ze dat ook zijn weet ik natuurlijk niet, dat neem ik maar aan voor het gemakje…
Gisteren kwam ik terug van een wandeling met Vanyar en ja hoor… mijn blik werd naar rechts getrokken -niet zo heel gek natuurlijk met dat in het oog springende geel in de vijver- en ik ontwaarde daar iets glimmends.
Meneer of Mevrouw -niet interessant aangezien een slak een rasechte hermafrodiet is-
was glijdend op weg naar nattere oorden.

 

Ik keek nog even om me heen of ik zijn/haar partner -in glijkreim- ook kon vinden maar nee, die had zich kennelijk uit de voeten (heeft een slak eigenlijk wel voeten?) gegleden.
Ik had mijn foon bij me dus klikte ff snel en heette haar/hem weer welkom in dit nieuwe jaar en liet het haar/zijn gang maar verder gaan natuurlijk.

 

Het weerzien deed me mezelf wel afvragen of het nou andere slakken zouden zijn of dezelfde die ik voorgaande jaren had gezien. Geen idee natuurlijk en met een falend geheugen is zulke info terugzoeken in mijn hersenpan onbegonnen werk.
Ik had er in 2021 wel over Ge-zing-zood, net als ik dat in 2020 HIER ook al deed, maar of dat de 1e keer was dat ik er over blogde weet ik dan weer niet meer.

Wat goegel mij aanvullend nog vertelde is wel dat ze gemiddeld 5 jaar kunnen worden maar dat 10 jaar ook mogelijk is… Nou, gezien de rust en veiligheid in onze tuin neem ik maar even aan dat ze al wat jaartjes meedraaien op dit kleine stukje aarde en ik vind het wel gezellig met die 2 dus wat mij betreft mogen ze blijven!

 

 

Heb én hou het goed