256

. . . dagen, oftewel 35,5 weken . . . Zolang is het geleden dat ik in mijn 2e thuis was. Van 27 januari tot aan vandaag dus. Met heel veel gaande om me heen (oa vaak ziekenhuizen in en uit, vooral met vechtgenoot, volgende week weer een operatie nadat de vorige, vorige maand mislukte) én in mijn lijf (zo leuk joh Corona enzo) maar vooral dus ook daardoor veel tussen mijn oren kwam het er gewoonweg niet van. —Ouder worden mag wel maar daar moet je wel wat voor doen grijns— De afstand van huis naar park is 54km, op zich stelt dat niet zoveel voor maar het is wel 3 kwartier rijden en met veel mist in het hoofd is het natuurlijk onverantwoord om dan achter het stuur te kruipen. De heenreis zou wel gaan maar na een dag park en die heenrit moet ik ook weer terug immers.

Het gaat al weer een tijdje de goede kant op, mijn hoofd is erg stabiel de laatste weken dus planden we (Daphne, Karel en ik) vandaag in om Wildlands aan te doen, mede ook om het nieuwe Kompasplein te bewonderen. Ja oké het heet nu Mondialaplein maar toch. Het kompas is gesloopt (zuchttttt wat een geldverspilling in 6,5 jaar) en daarvoor in de plaats is er een apenruïne gebouwd met daarop een 3-tal apensoorten.

Ik tufte dus tegen 10-en die kant op en haalde Karel van de trein. Zoon had Daphne bij het park afgezet en toen Karel en ik daar ook waren gearriveerd verrasten we hem met zijn kaartje en gingen we naar binnen.
Nu had ik me voorgenomen dat de eerstvolgende keer dat ik zonder scootmobiel het park zou gaan doen, ik ook de Jungletrail wilde doen. Ooit aangelegd voor de jeugd maar door veel navraag vorig jaar aangepast zodat ook volwassenen het kunnen doen. Met veel kruip-door / sluip-door gaten, trapjes met treden met (te) grote afstanden ertussen en dan diverse touwbruggen met verschillende bodem bleek dat een hele opgave. De hoge temperatuur in de kas en de luchtvochtigheid aldaar bemoeilijkt het alleen maar en al snel parelden, niet alleen bij mij, zweetdruppels van onze hoofden en werden we ‘drijfnat’ van het zweten. Deo bleek later een uitkomst glimlach. Maar heej, ik heb het toch maar mooi gedaan. driedubbelkwartinhetkwadraat trots op mezelf dat het mij gelukt is zonder halverwege op mijn schreden terug te moeten keren.  Of ik het een volgende keer weer wil -en ga- doe laat ik voor nu even in het midden grijns.

Het park was in prachtige herfsttooi dus dat was volop genieten. Er kwam veel leuks voor onze lenzen en mede doordat het niet zo heel druk was in het park konden we overal erg goed bij. Het nieuwe Mondialaplein is prachtig geworden… geheel in stijl / thema dus past ook in dat opzicht perfect. Halverwege de middag waren we bij Momma’s en net toen wij daar een hapje zaten te eten begon het te regenen. Niet dramatisch verder maar wel her en der wat druppels op de latere foto’s. De temperatuur was ook prima, heb mijn jas om mijn middel gebonden toen we begonnen in de Vlindertempel en pas op het laatst toen we in Nortica bij de ijsberen stonden en het heftiger ging regenen trok ik mijn jas aan. Op weg naar buiten nog even langs de shop voor wat lekkers voor mijn vechtgenoot (doe ik altijd, neem altijd een kaneelstok mee uit dierenparken) en nadat we afscheid hadden genomen van Daphne die weer door zoon opgepikt zou worden gingen Karel en ik op weg naar de auto en zette ik hem even later af bij het station waarna ik naar huis toog, een rit van bijna een uur want het was erg druk op de weg en tja 3/4 autoweg van maar 2 banen dus inhalen is geen optie daar om die tijd.

Hoe dan ook… ik ben weer thuis, helemaal gesloopt en toch ‘fit’ op een bepaalde manier en natuurlijk bovenal blij dat ik deze dag weer kon doen… zonder scoot ook!! De foto’s zijn geselecteerd en in een album gezet, dat album kun je openen door op de foto hierboven te klikken, veel plezier !

Ohh enne St@@rtje, helaas, de boom in kwestie niet gevonden.
Volgende keer beter

PS… mijn foto-album bevatte 275 foto’s
werd zopas aangevuld met 400 van Daphne!

 

 

Heb én hou het goed