“… en een kloddertje daar” schaterde de stem van Hetty Heitink door mijn hoofd eerder vanochtend toen ik met kwast en verf heen en weer ging over een aantal stenen die ik gisteren bij onze vijver vandaan geplukt had, na een opmerking van mijn (v)echtgenoot die met een gebaar van Willie Wortel in het tuincentrum met zijn wijsvinger tegen zijn slaap tikte als was hij heel even Lampje. Acuut stap je 36 jaar terug in de tijd, zie je jezelf op de bank zitten met breipennen in de hand, deel van het breiwerk op schoot voor je eerste spruit die geheel succesvol met haar ruime longen een paar meter verderop, Tante Til van de familie Knots op tv moeiteloos overstemt. Terwijl naast jou je echtgenoot de wereld om zich heen lijkt te zijn vergeten daar hij door Duckstad dwaalt en daar de gekste avonturen beleeft, zich ik weet niet wie wanende!
Waarom ik de kwast eerder vandaag ter hand had?
Nouhou…weten jullie nog dat ik het HIER over stenen had? Beschilderde enzo, van geheel verschillende formaten en noem maar op? De kriebel die ik in april vaag voelde kreeg vorm bij die vondst van een paar dagen geleden… en gisteren gingen we aan de wandel en toen spotte ik vanaf ver iets roods op iets nieuws. De gemeente had blijkbaar een bankje vervangen en dat splinternieuwe blanke hout had een rode vlek, zo aantrekkelijk dat ik dat wel even van dichtbij moest gaan bekijken, en wat lag daar:
En dan houdt die kriebel toch echt niet meer op. Ik benoem dat in mijn (hoe zat dat ook al weer met die dominosteentjes….?) in mijn olifantenmeidengroep en ja hoor ook daar blijkt het al bekend te zijn en bij een deel er van te spelen…ik krijg dus foto’s aangeleverd… en ad hoc als ik ben, hobbelen man en ik de auto in, op naar de Action want Ko wil dit ook. Tijd zat immers met een lijf dat steeds minder kan en dus vaker aan de bank gekluisterd zal zijn. Bij de Action kun je ‘alles’ kopen wat je nodig hebt en het kost geen ‘niet prettig ruikend iets dat uit een levend lichaam komt’ ….behalve stenen, dus wij naar het tuincentrum, alwaar bij man dus dat Lampjes lampje ging branden en ik een uurtje later bij onze vijver op mijn hurken zat te graaien…
Lezen kan ik al niet meer… tv kijken is ook blèggg… muziek luisteren gaat ook niet meer …. internetten is ook niet echt om nou vrolijk(er) van te worden… handwerken kan ik al lang niet meer … dus wie weet gaat dit wel lukken want een kwast en/of een dikke stift hanteren een paar seconden per keer gaat wel en tekenen vond ik vroeger altijd al leuk. En dan tijdens uitjes stenen vinden / ruilen. Bovendien stimuleert het natuurlijk des te meer er op te trekken en te gaan wandelen en dat is nooit verkeerd of wel dan.
Kortom… Ko ging aan de winkel… en thuis aan de slag…. sukkel dat ze is, d8 ze niet goed genoeg na en een (best wel leuke goed geslaagde) tekening verdween binnen een paar seconden in de steen. Ja duhuh, sufklapper, een steen is poreus, misschien had je die eerst ff moeten verven, soort van grondlaag ofzo erop…. Oh tuurlijk knal voor men jeweetwel
En dus toog ik vanochtend wederom naar de Action en even later stond ik weer buiten nadat ik een groot kapitaal van let op 2, 80 had uitgegeven aan verf en kwasten en kon thuis aan de slag.
De stenen liggen nu te drogen… vanavond of zondag maar eens zien hoe of ik er mee verder ga…. morgen niet, morgen ben ik in mijn 2e thuis, is het plan althans. Ik weet nog niet precies hoe mijn stenen er uit zullen gaan zien, wat ik er op ga tekenen maar wat ik wel al weet is dat ik ze ga ruilen. Ik ga ze achterlaten in dierenparken etc op plaatsen waar ik eentje vind. Die die ik vind ga ik dan misschien zelf houden of ook weer ruilen, daar ben ik nog niet over uit met mezelf, dat zal afhangen van het thema waarin de gevonden steen beschilderd is.
Kortom… wordt vervolgd…..
Oh ja…de stenen van mijn fantenolie-dominostenen-meisjes….
