Ingrijpen!

Nou is dit nou een verrassing of niet?

Vrouwmens had al een paar keer gezegd dat het wel weer eens tijd werd dat wij ons verhaal zouden gaan doen op haar blog… dát vonden wij natuurlijk ook maar ja zie maar eens die flap onder haar handen weg te trekken, dat is een risicovolle onderneming kunnen wij jullie vertellen, dat vergt niet alleen gehaaidheid, wat je natuurlijk niet kunt vragen van een fantenolie, een beer en een tijger…. is immers niks haaiigs aan, of wel dan?

Kortom, het moge duidelijk zijn, of zo niet dan nu worden, dat ons vrouwmens veel minder verstand van dieren heeft dan zij zelf denkt….

Maar goed… hier zijn we dan eindelijk weer eens.. Terwijl iedereen hier in huis inmiddels in dromenland is, nou ja niet iedereen want vrouwmens is natuurlijk nog fitterdefit, nog net niet stuiterend maar wel klaar wakker. Niet moe te krijgen die 2-bener van ons. Vandaag heeft ze weer vele kilometers gevreten, dat ep-dingus op haar beldingus heeft niet gemekkerd dat ze actiever moest zijn vandaag, zowel zittend in haar rode toettoet als lopende op haar voeten. Je zou toch verwachten dat ze moe en wel haar bed zou inrollen maar nee hoor. Ze zit op de bank helemaal in zwijmelland want Horetio is op de kijkbuis. Eén of ander roodharig heerschap met een zonnebril die best dreigend en gevaarlijk uit de hoek kan komen maar kennelijk wel op de manier die nodig is om iets of iemand te redden van het noodlot of zo iets. Jullie lezen hier vaker dus jullie weten vast wel wat wij bedoelen want dit is zo’n kriemiedingus.

Toen ze zopas thuis kwam werd zoals altijd haar cameratas in de hoek gezet en kreeg ze een bak leut in haar handen gedrukt, jawel onze Grote Baas zorgt daar altijd heel goed voor, is wel een lieverd hoor ook al bromt hij af en toe nog zo. Toen pakte ze de flap en stopte er een zwart ding in en ging aan de slag. Wat ze allemaal precies heeft gedaan weten we niet maar dat kunnen jullie vast wel HIER lezen. Terwijl haar vingers razendvlug over het toetsenbord vlogen begon ze ineens te zingen. Wij verbaasd natuurlijk want dat doet ze al zo lang niet meer, de laatste weken horen we het wel vaker en dat zegt ons dat het goed met haar gaat. Nou is het zaterdagnacht dus de zing-zo moest natuurlijk ook gemaakt worden en tja om te horen of het goed klinkt en de regels kloppen moet het wel ff voorgezongen worden.

Zaterdagnacht dus… vrouwmens ligt inmiddels, zoals al gezegd, onderuit op de bank nog net niet in katzwijm (geen idee wat dat betekent, wat hebben die 2-beners toch rare uitdrukkingen hè?) zelfs Tuffer snapt er geen hout van… het zal wel…  Wij zitten nu met zijn drietjes op de kleine bank en voor jullie beeldvorming, Beer Knuffer zit links, Olifant Tuffer in het midden en Tijger Buffer aan de rechterkant. Knuffer en Buffer fluisteren mij (Tuffer dus) van alles in dat ik zo snel mogelijk probeer uit te tikken, zij vergeten voor het gemak ff dat ik met mijn grote klauwen niet zo snel en foutloos kan typen als dat vrouwmens van ons. Ik wis me suf aan de foute letters die er niet horen of te vaak geplaatst worden, ’t gaat dus allemaal niet zo snel.

Oh trouwens… hebben jullie het al gehoord of gelezen? Laatst was Liesjbed hier te logeren en toen hoorden wij dat haar Prinselijke Kater Doezel ergens wel jaloers op ons was omdat wij een eigen spees hebben op de blog van vrouwmens, dat wilde hij ook. Nou het heeft dan even geduurd maar vandaag ontvingen wij een koninklijke mail waarin hij ons meldde nu ook een eigen spees op de blog van zijn vrouwmens te hebben, en ja wel, net als wij heeft ook hij een eigen gravatar en is hij nu een officiële medegebruiker van Liesjbeds blog net zoals wij dat zijn op ons vrouwmens haar blog. Wij hopen dan ook dat Prins Doezel dit bericht zal lezen want wij willen natuurlijk ook graag ‘eigen’ volgers hebben, niet zo gek toch? Het internet zit immers vol met leuke dieren (eh mensen mag ook) en wij willen best wel meer vriendjes hebben hoor, we zijn soms best eenszjaam weet je! De 4 2-beners hier doen wel hun best om ons de nodige aandacht te geven maar ze hebben het allemaal altijd zo druk dat dat er nog wel eens bij inschiet. De 4-voeters hier zorgen nog steeds goed voor ons, we worden regelmatig knuffelend besnuffeld. Toch is het veel stiller dan voorheen. 3 van de regelmatige logee-4-voeters zijn niet meer onder ons, en wij missen hen net zo goed als ons vrouwmens en onze Grote Baas.

“Ohjeeeeeee!!!”
Knuffer en ik schrikken ervan… de kreet van Buffer doet ons schrikken…. ‘wat is er loos?’ vragen we hem… Nouhou, zegt ie, we willen nog zoveel vertellen maar er staat inmiddels al zoveel, als dit nog veel langer gaat worden haakt iedereen af en leest niemand het verhaal uit, of denken jullie van niet?
Knuffer en ik kijken elkaar even aan, heeft Buffer gelijk, we weten het eerlijk gezegd niet… zou zo maar kunnen, of niet, kan ook…

Na trio-overleg besluiten we toch ons nieuws te melden maar het kort en bondig te houden (vind ik natuurlijk niet erg want mijn pootjes vinden het eigenlijk ook wel genoeg al geef ik dat natuurlijk niet toe want heej een Tuffer is niet klager noch opgever. Dus als jullie mij verklikken ga ik het tétteéreét knoeterhard ontkennen hoor).

Met Grote Baas gaat het goed. Hij heeft nog wel regelmatig veel pijn maar de dokters in het ziekenhuis helpen hem waar ze kunnen en met wat pillen zo af en toe redt hij zich wel. Op zijn werk is het enorm stressen, enkele foute collega’s zorgden voor ellende, maar daar wordt aan gewerkt momenteel.
Met vrouwmens gaat het ook goed.  Deze week was niet zo heel leuk dus we hebben haar een paar keer moeten troosten en wat tranen wegknuffelen en haar moed inspreken, gelukkig pakt ze dat dan goed op en is ze erg positief ingesteld tegenwoordig, we denken dat ze er wel komt, ze moet nog wel veel stappen zetten maar ze heeft er wel veel zin in.
Met Jonge Grote Baas gaat het ook goed, die is heel druk met werk en probeert zich niets aan te trekken van onzekerheid omdat hij niet weet hoe lang hij nog werken mag op de plek waar hij nu is. Samen met Jonge vrouwmens wordt er hard gewerkt aan heel mooie dingen van glas in lood die ze dan via Marktplaats te koop aanbieden. Het loopt nog niet echt storm maar we hebben goede hoop. Ze maken echt heel mooie dingen en het is heus geen, weer zo’n rare onbegrijpelijke menselijke uitdrukking; kattenpis… Een creatie helemaal compleet klaar maken vergt meerdere dagen en dus heel veel uren handenarbeid, maar het resultaat is er dan ook naar.
Met Jonge vrouwmens gaat het ook goed, ook zij werkt heel hard maar komt elke dag met veel enthousiaste verhalen thuis. Ja duhuh, zij werkt in Wildlands, wij geven dat natuurlijk niet toe maar we zijn wel stikjaloers op haar, zij mag elke dag de dierentuin in, wie wil dat nou niet???

Nou lieve lezers, jullie zijn weer even bijgebept. We hebben nog wel meer te vertellen maar dat komt dan eerdaags wel, zodra we weer de kans krijgen de flap uit vrouwmens handen te trekken. Wie van ons drie dan het woord zal voeren moeten jullie maar afwachten.

Supercallifragilisticexpialidocius-dikke-knuffels van Buffer, Knuffer & Tuffer!!

Ka-tetter-dootjes

Asjemetetternou, ’t is mij niet wat nog eens purpurpur aan toe… ik zou er bijna mijn slagtanden om verliezen en Buffer zijn snorharen.

Wat er gebeurd is? Vragen jullie je af, nouuuuuhouuuu gaat dert maart est fft voort zittent dant zullent wijt julliet vertellent!!!

Zaterdag ging de deurbel….
Grote Baas hobbelt naar de deur en komt even later binnen met:

Een kadootje voor ons vrouwmens van Liesbeth met een kaartje erbij dat zij het maar zo had gedaan omdat ze deze bos vast niet veilig en wel met de trein over zou kunnen brengen,,,  Jawel, Liesbeth kwam een nachtje slapen want mijn vrouwmens zou weer naar de dierentuin in Emmen voor de afronding van de adoptie-actie, de 6e alweer. Gaat goeeeeee we zijn trots op ons vrouwmens!

Vanmorgen vroeg was het dan zover…. Vrouwmens volledig in de (onderdrukte) stress de deur uit. Wij horen de auto’s wegrijden en enkele minuten later komt een wel heel bekend geluid in onze oren. Joepieeeeeeeee ze was terug, ze had dus al bedacht dat ze ons vergeten was en kwam ons alsnog halen. Ehhhhhhhh dus niet…. ze graag een kado van de eettafel en hobbelde weer naar buiten, wij bleven in verbijstering achter. Hoezo Emmen, Hoezo tante Truus  en tante Fréderique weer mogen ontmoeten en knuffelen? “Die komt nog wel terug voor ons” , bromde Buffer tegen mij. ‘Ik help het je hopen’  morde ik terug maar nee hoor…. Niks dus van dat al…. snikkkkkkkkk

De avond was al een behoorlijk eind op weg toen ze eindelijk weer binnen kwam vallen, bepakt en bezakt. Daphne was al eerder binnen gekomen en zij pakte wat spullen aan terwijl Grote Baas naar de keuken  hobbelde om koffie te halen.

Op de eettafel kwam een stapel dozen te staan…. een stapel puzzels van Tante Truus

Weer even later zat vrouwmens met dat nieuwe apparaat van haar te knoeien, er moest iets bij aan gehaakt worden. Er hangt al een duiveltje aan die ze van Anita kreeg en nu dus ook een beschermengeltje, die ze van Tante Truus kreeg.

Daphne zat ondertussen op de grond bij vrouwmens haar salontafeltjes een tas uit te pakken. Daaruit kwam iets dat heel breekbaar was maar de reis overleefd had. Een hartvormige schaal met daarop wat van dat geurprut, potterpoerie of zo iets heet dat geloven wij… en een boeddha beeldje en 2 mooie glaasjes met daarom heen strikjes met hartjes en kaarsjes erin, die had ze gekregen van Tante Fréderique.

Wij zaten het allemaal te bekijken en zeiden tegen elkaar: “hmmm wij worden helemaal vergeten….” want kijk, vrouwmens krijgt wel van alles maar wij niet? Zie nou toch, zelfs Grote Baas kreeg iets, uit een tas kwamen wat servetten die gevuld waren met allerlei heerlijkheden. Daar hadden vrouwmens en Daphne eerder vanavond al van gesnoept met iedereen die bij hen was vandaag. Een cadeautje van Tante Corry

Niet dat we dat wilden laten merken natuurlijk, maar toch, waren wij wel een beetje triestiger aan het worden. We mochten niet mee vandaag terwijl we ons daar wel op verheugd hadden, oh vrouwmens had het ons niet beloofd of zo hoor, het lag dus niet in de planning of zo , en dat snappen we ook wel maar ja wij  hadden toch wel graag mee gehobbeld in de dierentuin natuurlijk, dat snappen jullie wel toch?

En toen ineens….V E R R A S S I N G G G G
Kregen wij ineens gezelschap, nog een cadeautje van Tante Truus  maar dan niet zozeer voor vrouwmens maar voor ons:

Vrouwmens heeft in de auto een paars aapje hangen die ze van Daphne kreeg, aan haar cameratas hangt er ook eentje die ze van Anita kreeg. En nu hebben wij dus een nieuw, ook paars, vriendje. Hij moet nog huiswarm worden dus bromt nog een beetje maar wij vertrouwen er volledig op dat hij zich snel hier zal thuisvoelen, heej niet vergeten. Buffer en ik zijn immers perfect gezelschap voor een eenzame beer, ja toch niet dan? We verstaan zijn gebrom niet echt nog maar we weten nog steeds niet hoe hij heet, weten jullie dat misschien beste lieve bloggers? Zo ja vertel het ons dan alsjeblieft?!

Oh enne…. vrouwmens heeft, dat weten jullie wel, haar hoofd veel te vol met allerlei zooi dus is ze momenteel niet slim genoeg om een leuke naam voor ons drietjes te verzinnen…. helpen jullie haar daar even bij? Dat kunnen jullie vast wel! Verzin maar iets moois dat voor ons drietjes van toepassing is…. we kijken naar jullie ideetjes uit!

Even verder niets over hoe het hier verder gaat en zo want dit verhaal is al lang genoeg, dat komt de volgende keer wel aan de orde.

Dikke tetter-purpur-bromm-knuffels van ons drietjes!!

Ze gaat vreemd !!!

Hoi piepeloi

Waar of we bleven? Nou ja ehhh we wilden wel maar ehhhh het kwam er ff niet van…. vandaag was ons vrouwmens ons gezucht en gezeur zat, pakte haar tablet en ging sudokoe of hoe dat cijfergedoe spelen en liet ons haar flappie e.i.n.d.e.l.i.j.k. weer eens benutten….. we weten niet wat het is hoor maar ze besteed de meeste tijd aan het puzzelen met css, html, scripts en weten wij veel wat nog meer, daar kunnen wij met onze koppies niet bij.

Natuurlijk hebben we veel te vertellen want  heej het is nogal ff gelee hè dat wij onze lieftallige klauwtjes aan haar flappie konden slaan, we weten natuurlijk niet of jullie je dat kunnen herinneren maar het was op 7 januari. Ja schandalig, we weten het, nu dus maar gauw even ons verhaal doen en daarbij ons schaamrood van onze kaken afvegen.

Als eerste natuurlijk even over onze Grote Baas….
Die is vandaag weer naar het ziekenhuis geweest, Zijn geopereerde knie doet het prima maar de andere niet. De bedrijfsarts heeft hem al de ziektewet ingestuurd en hoe lang of dat nog zal duren, wie het weet mag het zeggen. Vandaag zag de orthodinges dat die ene knie er nog redelijk goed bij staat en dus nog niet aan vervanging toe is. Waarom dan zoveel pijn en ongemak zullen jullie je afvragen, nou eigenlijk is daar een heel simpel antwoord op. Hij heeft dus vochtcystes achter de knieschijf zitten. Grote Baas vertelde dat die dokter met een lange spuit die cystes heeft leeggezogen, er kwam in totaal 75cc uit. Dat is heel veel, zei de dokter ook. Nu is het even afwachten en over 6 weken moet Grote Baas weer bij meneer de dokter op het matje komen.

Dan ons Vrouwmens…. tja wat kunnen we daarover zeggen? Al een lange tijd gaat het niet goed met haar. Niet dat wij het begrijpen maar zoals ze nu is kennen we haar niet. We zien wel dat ze vaak op het punt staat de deur uit te gaan maar dat dan toch niet doet, alsof ze bang is ofzo. Ook zit ze heel vaak ’s nachts bij ons en vertelt ons hele verhalen, die wij natuurlijk niet gaan vertellen, logisch toch duhuh.  Vandaag heeft ze trouwens een goede dag, geloven we althans, want voor het eerst sinds heel lang hoorden en zagen we haar vanavond weer vrolijk en wel op de bank met haar ‘schoon-meisje’ zoals ze die ene 2-voeter-dame die hier ook woont, altijd noemt, ouwehoeren. Een lol die die twee hadden.
Ohja, de titel van dit blogbericht, hebben jullie het al gesnopen? Ze gaat vreemd, nou ja zeg, hoe durft ze?
Wat wij bedoelen? Nou lees zelf maar hier. In plaats van dat wij met haar mee mogen als ze met haar rode duivel op pad gaat heeft ze nu een apig ding aan haar achteruitkijkspiegel hangen. Die rode duivel is dan wel niet zo heel groot maar wij kunnen er nog best bij in hoor, wat zeggen jullie daar nou van dat ze ons altijd maar thuis laat? Is toch niet eerlijk? Aan de spiegel dus die aap, op de hoedenplank een J.O.E.K.E.L van een witte tijger en wij kunnen er dan niet meer bij? Wij passen toch best op de achterbank ofzo?

Met het 4-voetige grut hier gaat het overigens heel goed hoor. Brego wordt steeds liever en zachtaardiger al is hij af en toe best nog wel een opgewonden standje. Noah wordt merkbaar ouder en slaapt heel veel. Precious is eigenwijs en arrogant als altijd, soms mauwt ze wel eens iets tegen ons maar meestal loopt ze ons met haar neus in de lucht voorbij. Op het logeerfront is het ook erg rustig. Kobus de boxer komt niet meer en Mac de Airdale is helaas gestorven. Het is nu lente, de zomer komt er aan, dus over niet al te lange tijd hobbelt Spaniel Sem hier weer een paar weken rond. Alleen Stabij Kayleigh is hier de afgelopen tijd geweest en die is ook erg ziek, heeft een hersenbloeding gehad en doet soms raar, krijgt nu Prednisolon en wordt me dik joh, ze waggelt al haast. Best wel zielig eigenlijk vinden jullie ook niet?!

Het is bijna mei…. maandag over 4 weken gaat ons vrouwmens weer naar Emmen. Als iets haar opvrolijkt is het wel berichtjes van iemand die haar met de 6e adoptie-actie helpt, ze heeft al 11 contracten ruim vol en dat betekent dus al over de 550 euries. Is dat niet geweldig?!
Natuurlijk is ons ook niet ontgaan dat ze al weer volop bezig is met het samenstellen van de nieuwe toeragenda van Jeans. Het nieuwe seizoen stopt in ieder geval later dan voorgaande jaren, wanneer precies de 1e voorstelling en de allerlaatste zijn weet ze nog niet, maar dat komt vast nog wel.
Verder is ze wel veel weg met haar ‘schoonmeisje’ en Anita niet te vergeten, altijd gaat de camera mee en komt ze met veel foto’s thuis. Hartstikke goed natuurlijk dat ze wel probeert haar angsten te negeren en dingen doet die haar plezier en afleiding geven. Ze ziet wel enorm op tegen het verloop van dat traject dat ze gestart is maar ze weet niet van opgeven. Volgens haar ‘moet’ ze het doen (jullie weten vast wel hoezeer ze de schurft heeft aan het ‘moeten’) omdat er geen andere opties beschikbaar zijn, behalve opgeven natuurlijk en dat mag nooit de optie zijn, toch?!

Ach verder hebben wij geen klagen hoor, ons vrouwmens zorgt nog steeds goed voor ons, dat vergeet ze niet. En wij doen ons best om haar te helpen natuurlijk waar we maar kunnen. We zijn wel vaak nat hoor maar gelukkig is de kachel hier nooit uit dus drogen we ook vrij snel weer op.  Het gaat dus goed met ons, niets om jullie zorgen over te maken. En we hebben elkaar natuurlijk, dat is ook heel veel waard, want alleen is maar alleen, niet dan? Daar voelt niemand zich fijn bij, wij dus ook niet.

Dikke fantenolietoedels en tijgersmuffels voor jullie allen! Fijn weekend alvast!!

Lekkah puhhh

Ja hoor, he he daar zijn we dan weer eens ….. E.i.n.d.e.l.i.j.k. weer eens bezit kunnen nemen van Vrouwmens’ flaptop….. Lekkaahhh puhhhh…. van onze plannen, 1x per maand van ons te laten horen is de afgelopen maanden niets gekomen. Bij het terugkijken zien we dat dat zelfs 5 maanden geleden was, allekriebelendediertjesinonzevachtennogaantoe zeg… en dat laatste bericht van ons valt eigenlijk wel onder de categorie ‘jammer en kwel’.

Wat er allemaal in de tussentijd gebeurd is, horen wij jullie vragen… nou ehhhh….veeeeel! Veel moois maar ook een behoorlijke portie mindermoois. En weten jullie wat? Wij zijn zelfs door de mangel gehaald… jawel, echt waar, dat vrouwmens van ons spoort echt niet hoor! Op een gegeven moment vond ze ons vies, zoals ze zei: ‘te vies om aan te pakken’… nou ja zeg, hoe durfde ze? Ten eerste verzorgen we ons natuurlijk elke dag heel goed en ten tweede, de vlekken die we al hadden waren de hare, al die tranen die wij opgevangen hebben lieten kringen achter, ja duhuh, logisch dat je daar niet tegen poetsen kunt toch?! Maar goed, die draaiende mangel=martelwerkthuig boven op zolder hebben we overleefd. Het gedraai in de trommel die daarnaast staat was een stuk milder en warm joh, zó lekker, al waren we wel een beetje duizelig natuurlijk toen we eruit kwamen, maar eenmaal weer op ons plekje voelden we ons al snel weer tiptop.

5 maanden dus…. Grote Baas liep weer als een kievit, zelfs zijn niet-geopereerd been voelde veel beter aan, zei hij, dat is mooi. De afgelopen dagen is dat aan het veranderen. Hij kreupelt weer als voorheen, zal vast te maken hebben met het slechte weer hier van de afgelopen tijd, weliswaar zachte temperaturen maar veel, heel veel, regen en tja vocht is nu eenmaal slecht voor krakkemikkige gewrichten toch? De afgelopen dagen is het helemaal bar en boos geweest door de ijzel. Vrouwmens deed haar best iedereen in huis ervan te overtuigen dat niets maar dan ook echt niets, zoveel moeite waard is dat je je leven ervoor op het spel moet zetten. De tv roept om de zoveel tijd dat er nog steeds code rood geldt. Maar ja de heren waren niet te vermurwen, zij moesten en zouden hun baas niet in de steek laten. Tja, vrouwmens is niet hun baas dus naar haar luisteren ze niet. Met de belofte zich te melden na aankomst op werklocatie, liet zij ze dan toch maar gaan. Gelukkig is alles goed gegaan. Vrouwmens zelf is thuis gebleven, althans, bijna dan. De mensen die echt niet zonder haar kunnen heeft ze dus ook gewoon bezocht. Boft zij ff maar haar 35 jaar rij-ervaring, wij vonden het geen goed plan maar ook zij laat zich niet zomaar tegen houden en ging. Gelukkig is ze heelhuids thuisgekomen al was het dan geen feestje op de weg, zeker hier in de wijk niet waar niet gestrooid is (ook nooit word).

Net als onze grote vriend Zulu, die inmiddels zijn nieuwe onderkomen in Wildlands aan het verkennen is, hebben wij niet zoveel last van het slechte weer. Bovendien zijn wij niet van die mopperkonten want dat heeft immers geen zin? Als we ergens geen invloed op kunnen uitoefenen is het wel het weer, we nemen het maar zoals het komt, al zijn we natuurlijk wel blij dat we warm en droog zitten. We zijn nu een beetje aan het bijkomen van de drukte van de afgelopen weken. Heel dat kerstballengedoe kan ons gestolen worden hoor. Ach ach ach wat hadden we het met Brego te doen. Die arme ziel wist niet waar hij het zoeken moest. Menigmaal kroop hij in vrouwmens weg en maakte dankbaar gebruik van haar deken om zijn hoofd achter te verstoppen. Dat is gelukkig weer voorbij nu en hij wordt met de dag weer vrolijker. Noah en Precious hadden er geen last van, al vond de laatste het buiten kennelijk telkens toch te nat en/of te koud want die was het huis niet uit te branden.

Heeft vrouwmens jullie al verteld dat haar schoon-meisje een nieuwe baan heeft? Wat zeggen jullie nou? Nee??? Nou ja!! Zullen wij dat dan maar doen dan?? Luistuurtttt ende huivuuurtttt !!! Per 1 februari heeft zij een jaarcontract op zak van de nieuwe dierentuin in Emmen. Zij is daar zo ontzettend blij mee, en Grote Baas en Vrouwmens natuurlijk ook en vele anderen. Een nieuwe uitdaging is toch leuk? Wij hebben Zulu al gevraagd om een beetje op haar te gaan passen, dat zou wel goed komen, beloofde hij ons.

Nou ja, er is alweer een heel verhaal getikt hier nu, laten we maar eens beginnen er een eind aan te breien. Wat valt er verder nog te vertellen dat het mededelen waard is… elkaar aankijkend en ons op het hoofd krabbelend …. Met ons gaat het goed, ondanks dat de sfeer hier echt feestelijk is de laatste weken probeert men toch het beste voor elkaar en ons te doen hier. Vrouwmens is verdrietig en heeft een paar heel moeilijke dagen achter de rug, ze is zelfs bij een voorstelling, die nog maar amper gestart was, van Jeans de zaal uit gevlucht, voor het eerst ooit!!! Menig nacht zaten wij niet alleen in de woonkamer op ons eigen plekje maar lagen wij op haar op de bank, dat deden we dan met zijn vijven hoor, ook Noah, Brego en Precious kwamen er telkens bij liggen. Wij zijn best wel lief he? We hebben haar proberen op te peppen en dat lukte gelukkig wel voor een deel. Iets dat ze moest doen was kennelijk heel erg zwaar maar ze heeft zich niet laten weerhouden, dapper toch?! We kijken nu weer uit naar het moment dat haar schaterlach weer door het huis zal stuiteren en wat ons betreft mag dat natuurlijk liever gisteren dan vandaag. Zaterdag weer een moeilijke dag voor de boeg maar zondag heeft ze dan weer iets leuks. Ze gaat met haar vriendje Niels, leuke gozer joh, naar ehhhh tja hoe heet dat ook nog maar es…  Aalmeere ofzoiets? Ach, maakt ook niet uit want wat ze gaat doen kunnen jullie vast wel raden, het aantal blogs daarover is immers veel groter dan het aantal blogs van ons. Dat is niet erg hoor, we vinden het fijn voor haar. Kan ze haar gedachten verzetten en even weer ‘genieten tot op het bot’ zoals zij dat altijd noemt.

Wij gaan nu echt maar ‘dag allemaal’ zeggen… en we beloven dat we onze uiterste best zullen doen eerder weer wat te schrijven dus hopelijk tot gauw! De hartelijkste poezelige-&-hondige-&-fantenolie groetsels van ons allen hier!

Spook !!!

Zo hé hè pfff zucht pfew…. daar zijn we dan eindelijk !!!

En jullie maar wachten zeker op een berichtje van ons? Nou wij ook hoor, wachten tot we de kans kregen die laptop te konviskeren, zo heet dat toch? Jullie weten misschien dat de blog van Vrouwmens verhuisd is en dat dat veel problemen opgeleverd heeft. Zij is nogal perfectionistisch ingesteld en dus ging ze dapper aan de slag om alles te herstellen. Afgelopen weekend hoorden we ineens een juichkreet; bleek ze klaar te zijn, wat was ze blij! Inmiddels een paar dagen later kwam ze er gisteren achter dat er toch iets nog steeds niet klopte. Zij heeft namelijk altijd al de gewoonte gehad op iedereen die een reactie achterlaat te reageren, vindt ze netjes. Ineens bleken tal van reacties verdwenen te zijn en was haar antwoord er wel maar niet de reactie waarop ze geantwoord had. Zoeken, zoeken en nog eens zoeken maar een oorzaak vond ze niet. En dus begon het herstellen weer. Nu is ze tussendoor weer bezig elk bericht dat niet meer klopt aan te passen zodat ook de reacties straks weer helemaal oké zijn. Het spijt ons voor haar dat ze geteisterd wordt door een blogspook. Die spook heeft het met name voorzien op Edward. Gelukkig zijn niet al zijn reacties verdwenen maar veel wel en dat vindt Vrouwmens erg jammer. Gaandeweg het herstellen ontdekte ze dat ook veel van Marja haar reacties weg zijn. Ze hoopt maar dat beide bloggers weten dat zij ze niet verwijderd heeft en dat ze reacties altijd enorm waardeert. En alsof dat nog niet genoeg is ontdekte ze nog meer vreemde zaken in haar blog, ze heeft dus nog wel even werk voorlopig om dingen uit te zoeken en waar mogelijk te herstellen. Gelukkig beschikt ze over een enorm doorzettingsvermogen en is opgeven geen optie voor haar dus ooit zal ze wel melden dat alles klaar is. Wanneer dat is weten wij natuurlijk niet maar dat zal ze ons vast wel vertellen als het zover is.

We wilden dus al een tijdje jullie weer iets van ons laten horen maar we kregen geen kans omdat ze laptop bijna constant bezet is. Vrouwmens is nu even naar fysiotherapie en Grote Baas Grote Baas is naar het ziekenhuis voor controle bij de orthopeed, samen met Daphne in zijn auto, nu zij een rijbewijs heeft wilde zij graag met hem mee en dat vond Vrouwmens wel oké. En dus zagen wij onze kans schoon en kropen vanuit onze plek bij de tv naar de bank en met behulp van onze 4-voeters vriendjes hier zaten we even later op de bank met het lappie op onze schoten. Eigenlijk is het best wel zielig te zien hoe die 2 stumpers door het huis hobbelen, en nee wij zeggen niet dat ze eigenwijs zijn, dat doen anderen wel, maar wij zijn het wel met die anderen eens natuurlijk. Pijnstillers vliegen over en weer en soms is het gemopper niet van de lucht.

Deze week heeft Vrouwmens weer geprobeerd haar werk op te pakken maar dat ging niet van een leien dakkie, nog net niet dubbel geslagen kwam ze iedere keer weer thuis. Vandaag en morgen heeft ze zich al weer afgemeld. Behalve natuurlijk bij haar maandagmeneer want die heeft dinsdag zijn 2e staar-operatie gehad en moet 3x per dag gedruppeld worden. Toch probeert ze haar rustmomenten te pakken en balans te vinden dus rusten en bewegen. Dat schijnt niet zo simpel te zijn als dat het gezegd is maar zij, en ook Grote Baas, doen hun best en proberen de fysiotherapeuten te gehoorzamen.

‘Zeg Buffer?”
“Ja? Tuffer?”
‘Ik hoor de auto…. zullen we maar snel weer opruimen en onze eigen plek weer innemen want Vrouwmens komt er weer aan..’
“Ehh ja, wacht, nog even snel iedereen hier een fanten-olie-tijger-fijne-dag wensen hoor”