Ingrijpen!

Nou is dit nou een verrassing of niet?

Vrouwmens had al een paar keer gezegd dat het wel weer eens tijd werd dat wij ons verhaal zouden gaan doen op haar blog… dát vonden wij natuurlijk ook maar ja zie maar eens die flap onder haar handen weg te trekken, dat is een risicovolle onderneming kunnen wij jullie vertellen, dat vergt niet alleen gehaaidheid, wat je natuurlijk niet kunt vragen van een fantenolie, een beer en een tijger…. is immers niks haaiigs aan, of wel dan?

Kortom, het moge duidelijk zijn, of zo niet dan nu worden, dat ons vrouwmens veel minder verstand van dieren heeft dan zij zelf denkt….

Maar goed… hier zijn we dan eindelijk weer eens.. Terwijl iedereen hier in huis inmiddels in dromenland is, nou ja niet iedereen want vrouwmens is natuurlijk nog fitterdefit, nog net niet stuiterend maar wel klaar wakker. Niet moe te krijgen die 2-bener van ons. Vandaag heeft ze weer vele kilometers gevreten, dat ep-dingus op haar beldingus heeft niet gemekkerd dat ze actiever moest zijn vandaag, zowel zittend in haar rode toettoet als lopende op haar voeten. Je zou toch verwachten dat ze moe en wel haar bed zou inrollen maar nee hoor. Ze zit op de bank helemaal in zwijmelland want Horetio is op de kijkbuis. Eén of ander roodharig heerschap met een zonnebril die best dreigend en gevaarlijk uit de hoek kan komen maar kennelijk wel op de manier die nodig is om iets of iemand te redden van het noodlot of zo iets. Jullie lezen hier vaker dus jullie weten vast wel wat wij bedoelen want dit is zo’n kriemiedingus.

Toen ze zopas thuis kwam werd zoals altijd haar cameratas in de hoek gezet en kreeg ze een bak leut in haar handen gedrukt, jawel onze Grote Baas zorgt daar altijd heel goed voor, is wel een lieverd hoor ook al bromt hij af en toe nog zo. Toen pakte ze de flap en stopte er een zwart ding in en ging aan de slag. Wat ze allemaal precies heeft gedaan weten we niet maar dat kunnen jullie vast wel HIER lezen. Terwijl haar vingers razendvlug over het toetsenbord vlogen begon ze ineens te zingen. Wij verbaasd natuurlijk want dat doet ze al zo lang niet meer, de laatste weken horen we het wel vaker en dat zegt ons dat het goed met haar gaat. Nou is het zaterdagnacht dus de zing-zo moest natuurlijk ook gemaakt worden en tja om te horen of het goed klinkt en de regels kloppen moet het wel ff voorgezongen worden.

Zaterdagnacht dus… vrouwmens ligt inmiddels, zoals al gezegd, onderuit op de bank nog net niet in katzwijm (geen idee wat dat betekent, wat hebben die 2-beners toch rare uitdrukkingen hè?) zelfs Tuffer snapt er geen hout van… het zal wel…  Wij zitten nu met zijn drietjes op de kleine bank en voor jullie beeldvorming, Beer Knuffer zit links, Olifant Tuffer in het midden en Tijger Buffer aan de rechterkant. Knuffer en Buffer fluisteren mij (Tuffer dus) van alles in dat ik zo snel mogelijk probeer uit te tikken, zij vergeten voor het gemak ff dat ik met mijn grote klauwen niet zo snel en foutloos kan typen als dat vrouwmens van ons. Ik wis me suf aan de foute letters die er niet horen of te vaak geplaatst worden, ’t gaat dus allemaal niet zo snel.

Oh trouwens… hebben jullie het al gehoord of gelezen? Laatst was Liesjbed hier te logeren en toen hoorden wij dat haar Prinselijke Kater Doezel ergens wel jaloers op ons was omdat wij een eigen spees hebben op de blog van vrouwmens, dat wilde hij ook. Nou het heeft dan even geduurd maar vandaag ontvingen wij een koninklijke mail waarin hij ons meldde nu ook een eigen spees op de blog van zijn vrouwmens te hebben, en ja wel, net als wij heeft ook hij een eigen gravatar en is hij nu een officiële medegebruiker van Liesjbeds blog net zoals wij dat zijn op ons vrouwmens haar blog. Wij hopen dan ook dat Prins Doezel dit bericht zal lezen want wij willen natuurlijk ook graag ‘eigen’ volgers hebben, niet zo gek toch? Het internet zit immers vol met leuke dieren (eh mensen mag ook) en wij willen best wel meer vriendjes hebben hoor, we zijn soms best eenszjaam weet je! De 4 2-beners hier doen wel hun best om ons de nodige aandacht te geven maar ze hebben het allemaal altijd zo druk dat dat er nog wel eens bij inschiet. De 4-voeters hier zorgen nog steeds goed voor ons, we worden regelmatig knuffelend besnuffeld. Toch is het veel stiller dan voorheen. 3 van de regelmatige logee-4-voeters zijn niet meer onder ons, en wij missen hen net zo goed als ons vrouwmens en onze Grote Baas.

“Ohjeeeeeee!!!”
Knuffer en ik schrikken ervan… de kreet van Buffer doet ons schrikken…. ‘wat is er loos?’ vragen we hem… Nouhou, zegt ie, we willen nog zoveel vertellen maar er staat inmiddels al zoveel, als dit nog veel langer gaat worden haakt iedereen af en leest niemand het verhaal uit, of denken jullie van niet?
Knuffer en ik kijken elkaar even aan, heeft Buffer gelijk, we weten het eerlijk gezegd niet… zou zo maar kunnen, of niet, kan ook…

Na trio-overleg besluiten we toch ons nieuws te melden maar het kort en bondig te houden (vind ik natuurlijk niet erg want mijn pootjes vinden het eigenlijk ook wel genoeg al geef ik dat natuurlijk niet toe want heej een Tuffer is niet klager noch opgever. Dus als jullie mij verklikken ga ik het tétteéreét knoeterhard ontkennen hoor).

Met Grote Baas gaat het goed. Hij heeft nog wel regelmatig veel pijn maar de dokters in het ziekenhuis helpen hem waar ze kunnen en met wat pillen zo af en toe redt hij zich wel. Op zijn werk is het enorm stressen, enkele foute collega’s zorgden voor ellende, maar daar wordt aan gewerkt momenteel.
Met vrouwmens gaat het ook goed.  Deze week was niet zo heel leuk dus we hebben haar een paar keer moeten troosten en wat tranen wegknuffelen en haar moed inspreken, gelukkig pakt ze dat dan goed op en is ze erg positief ingesteld tegenwoordig, we denken dat ze er wel komt, ze moet nog wel veel stappen zetten maar ze heeft er wel veel zin in.
Met Jonge Grote Baas gaat het ook goed, die is heel druk met werk en probeert zich niets aan te trekken van onzekerheid omdat hij niet weet hoe lang hij nog werken mag op de plek waar hij nu is. Samen met Jonge vrouwmens wordt er hard gewerkt aan heel mooie dingen van glas in lood die ze dan via Marktplaats te koop aanbieden. Het loopt nog niet echt storm maar we hebben goede hoop. Ze maken echt heel mooie dingen en het is heus geen, weer zo’n rare onbegrijpelijke menselijke uitdrukking; kattenpis… Een creatie helemaal compleet klaar maken vergt meerdere dagen en dus heel veel uren handenarbeid, maar het resultaat is er dan ook naar.
Met Jonge vrouwmens gaat het ook goed, ook zij werkt heel hard maar komt elke dag met veel enthousiaste verhalen thuis. Ja duhuh, zij werkt in Wildlands, wij geven dat natuurlijk niet toe maar we zijn wel stikjaloers op haar, zij mag elke dag de dierentuin in, wie wil dat nou niet???

Nou lieve lezers, jullie zijn weer even bijgebept. We hebben nog wel meer te vertellen maar dat komt dan eerdaags wel, zodra we weer de kans krijgen de flap uit vrouwmens handen te trekken. Wie van ons drie dan het woord zal voeren moeten jullie maar afwachten.

Supercallifragilisticexpialidocius-dikke-knuffels van Buffer, Knuffer & Tuffer!!

Ka-tetter-dootjes

Asjemetetternou, ’t is mij niet wat nog eens purpurpur aan toe… ik zou er bijna mijn slagtanden om verliezen en Buffer zijn snorharen.

Wat er gebeurd is? Vragen jullie je af, nouuuuuhouuuu gaat dert maart est fft voort zittent dant zullent wijt julliet vertellent!!!

Zaterdag ging de deurbel….
Grote Baas hobbelt naar de deur en komt even later binnen met:

Een kadootje voor ons vrouwmens van Liesbeth met een kaartje erbij dat zij het maar zo had gedaan omdat ze deze bos vast niet veilig en wel met de trein over zou kunnen brengen,,,  Jawel, Liesbeth kwam een nachtje slapen want mijn vrouwmens zou weer naar de dierentuin in Emmen voor de afronding van de adoptie-actie, de 6e alweer. Gaat goeeeeee we zijn trots op ons vrouwmens!

Vanmorgen vroeg was het dan zover…. Vrouwmens volledig in de (onderdrukte) stress de deur uit. Wij horen de auto’s wegrijden en enkele minuten later komt een wel heel bekend geluid in onze oren. Joepieeeeeeeee ze was terug, ze had dus al bedacht dat ze ons vergeten was en kwam ons alsnog halen. Ehhhhhhhh dus niet…. ze graag een kado van de eettafel en hobbelde weer naar buiten, wij bleven in verbijstering achter. Hoezo Emmen, Hoezo tante Truus  en tante Fréderique weer mogen ontmoeten en knuffelen? “Die komt nog wel terug voor ons” , bromde Buffer tegen mij. ‘Ik help het je hopen’  morde ik terug maar nee hoor…. Niks dus van dat al…. snikkkkkkkkk

De avond was al een behoorlijk eind op weg toen ze eindelijk weer binnen kwam vallen, bepakt en bezakt. Daphne was al eerder binnen gekomen en zij pakte wat spullen aan terwijl Grote Baas naar de keuken  hobbelde om koffie te halen.

Op de eettafel kwam een stapel dozen te staan…. een stapel puzzels van Tante Truus

Weer even later zat vrouwmens met dat nieuwe apparaat van haar te knoeien, er moest iets bij aan gehaakt worden. Er hangt al een duiveltje aan die ze van Anita kreeg en nu dus ook een beschermengeltje, die ze van Tante Truus kreeg.

Daphne zat ondertussen op de grond bij vrouwmens haar salontafeltjes een tas uit te pakken. Daaruit kwam iets dat heel breekbaar was maar de reis overleefd had. Een hartvormige schaal met daarop wat van dat geurprut, potterpoerie of zo iets heet dat geloven wij… en een boeddha beeldje en 2 mooie glaasjes met daarom heen strikjes met hartjes en kaarsjes erin, die had ze gekregen van Tante Fréderique.

Wij zaten het allemaal te bekijken en zeiden tegen elkaar: “hmmm wij worden helemaal vergeten….” want kijk, vrouwmens krijgt wel van alles maar wij niet? Zie nou toch, zelfs Grote Baas kreeg iets, uit een tas kwamen wat servetten die gevuld waren met allerlei heerlijkheden. Daar hadden vrouwmens en Daphne eerder vanavond al van gesnoept met iedereen die bij hen was vandaag. Een cadeautje van Tante Corry

Niet dat we dat wilden laten merken natuurlijk, maar toch, waren wij wel een beetje triestiger aan het worden. We mochten niet mee vandaag terwijl we ons daar wel op verheugd hadden, oh vrouwmens had het ons niet beloofd of zo hoor, het lag dus niet in de planning of zo , en dat snappen we ook wel maar ja wij  hadden toch wel graag mee gehobbeld in de dierentuin natuurlijk, dat snappen jullie wel toch?

En toen ineens….V E R R A S S I N G G G G
Kregen wij ineens gezelschap, nog een cadeautje van Tante Truus  maar dan niet zozeer voor vrouwmens maar voor ons:

Vrouwmens heeft in de auto een paars aapje hangen die ze van Daphne kreeg, aan haar cameratas hangt er ook eentje die ze van Anita kreeg. En nu hebben wij dus een nieuw, ook paars, vriendje. Hij moet nog huiswarm worden dus bromt nog een beetje maar wij vertrouwen er volledig op dat hij zich snel hier zal thuisvoelen, heej niet vergeten. Buffer en ik zijn immers perfect gezelschap voor een eenzame beer, ja toch niet dan? We verstaan zijn gebrom niet echt nog maar we weten nog steeds niet hoe hij heet, weten jullie dat misschien beste lieve bloggers? Zo ja vertel het ons dan alsjeblieft?!

Oh enne…. vrouwmens heeft, dat weten jullie wel, haar hoofd veel te vol met allerlei zooi dus is ze momenteel niet slim genoeg om een leuke naam voor ons drietjes te verzinnen…. helpen jullie haar daar even bij? Dat kunnen jullie vast wel! Verzin maar iets moois dat voor ons drietjes van toepassing is…. we kijken naar jullie ideetjes uit!

Even verder niets over hoe het hier verder gaat en zo want dit verhaal is al lang genoeg, dat komt de volgende keer wel aan de orde.

Dikke tetter-purpur-bromm-knuffels van ons drietjes!!

Ze gaat vreemd !!!

Hoi piepeloi

Waar of we bleven? Nou ja ehhh we wilden wel maar ehhhh het kwam er ff niet van…. vandaag was ons vrouwmens ons gezucht en gezeur zat, pakte haar tablet en ging sudokoe of hoe dat cijfergedoe spelen en liet ons haar flappie e.i.n.d.e.l.i.j.k. weer eens benutten….. we weten niet wat het is hoor maar ze besteed de meeste tijd aan het puzzelen met css, html, scripts en weten wij veel wat nog meer, daar kunnen wij met onze koppies niet bij.

Natuurlijk hebben we veel te vertellen want  heej het is nogal ff gelee hè dat wij onze lieftallige klauwtjes aan haar flappie konden slaan, we weten natuurlijk niet of jullie je dat kunnen herinneren maar het was op 7 januari. Ja schandalig, we weten het, nu dus maar gauw even ons verhaal doen en daarbij ons schaamrood van onze kaken afvegen.

Als eerste natuurlijk even over onze Grote Baas….
Die is vandaag weer naar het ziekenhuis geweest, Zijn geopereerde knie doet het prima maar de andere niet. De bedrijfsarts heeft hem al de ziektewet ingestuurd en hoe lang of dat nog zal duren, wie het weet mag het zeggen. Vandaag zag de orthodinges dat die ene knie er nog redelijk goed bij staat en dus nog niet aan vervanging toe is. Waarom dan zoveel pijn en ongemak zullen jullie je afvragen, nou eigenlijk is daar een heel simpel antwoord op. Hij heeft dus vochtcystes achter de knieschijf zitten. Grote Baas vertelde dat die dokter met een lange spuit die cystes heeft leeggezogen, er kwam in totaal 75cc uit. Dat is heel veel, zei de dokter ook. Nu is het even afwachten en over 6 weken moet Grote Baas weer bij meneer de dokter op het matje komen.

Dan ons Vrouwmens…. tja wat kunnen we daarover zeggen? Al een lange tijd gaat het niet goed met haar. Niet dat wij het begrijpen maar zoals ze nu is kennen we haar niet. We zien wel dat ze vaak op het punt staat de deur uit te gaan maar dat dan toch niet doet, alsof ze bang is ofzo. Ook zit ze heel vaak ’s nachts bij ons en vertelt ons hele verhalen, die wij natuurlijk niet gaan vertellen, logisch toch duhuh.  Vandaag heeft ze trouwens een goede dag, geloven we althans, want voor het eerst sinds heel lang hoorden en zagen we haar vanavond weer vrolijk en wel op de bank met haar ‘schoon-meisje’ zoals ze die ene 2-voeter-dame die hier ook woont, altijd noemt, ouwehoeren. Een lol die die twee hadden.
Ohja, de titel van dit blogbericht, hebben jullie het al gesnopen? Ze gaat vreemd, nou ja zeg, hoe durft ze?
Wat wij bedoelen? Nou lees zelf maar hier. In plaats van dat wij met haar mee mogen als ze met haar rode duivel op pad gaat heeft ze nu een apig ding aan haar achteruitkijkspiegel hangen. Die rode duivel is dan wel niet zo heel groot maar wij kunnen er nog best bij in hoor, wat zeggen jullie daar nou van dat ze ons altijd maar thuis laat? Is toch niet eerlijk? Aan de spiegel dus die aap, op de hoedenplank een J.O.E.K.E.L van een witte tijger en wij kunnen er dan niet meer bij? Wij passen toch best op de achterbank ofzo?

Met het 4-voetige grut hier gaat het overigens heel goed hoor. Brego wordt steeds liever en zachtaardiger al is hij af en toe best nog wel een opgewonden standje. Noah wordt merkbaar ouder en slaapt heel veel. Precious is eigenwijs en arrogant als altijd, soms mauwt ze wel eens iets tegen ons maar meestal loopt ze ons met haar neus in de lucht voorbij. Op het logeerfront is het ook erg rustig. Kobus de boxer komt niet meer en Mac de Airdale is helaas gestorven. Het is nu lente, de zomer komt er aan, dus over niet al te lange tijd hobbelt Spaniel Sem hier weer een paar weken rond. Alleen Stabij Kayleigh is hier de afgelopen tijd geweest en die is ook erg ziek, heeft een hersenbloeding gehad en doet soms raar, krijgt nu Prednisolon en wordt me dik joh, ze waggelt al haast. Best wel zielig eigenlijk vinden jullie ook niet?!

Het is bijna mei…. maandag over 4 weken gaat ons vrouwmens weer naar Emmen. Als iets haar opvrolijkt is het wel berichtjes van iemand die haar met de 6e adoptie-actie helpt, ze heeft al 11 contracten ruim vol en dat betekent dus al over de 550 euries. Is dat niet geweldig?!
Natuurlijk is ons ook niet ontgaan dat ze al weer volop bezig is met het samenstellen van de nieuwe toeragenda van Jeans. Het nieuwe seizoen stopt in ieder geval later dan voorgaande jaren, wanneer precies de 1e voorstelling en de allerlaatste zijn weet ze nog niet, maar dat komt vast nog wel.
Verder is ze wel veel weg met haar ‘schoonmeisje’ en Anita niet te vergeten, altijd gaat de camera mee en komt ze met veel foto’s thuis. Hartstikke goed natuurlijk dat ze wel probeert haar angsten te negeren en dingen doet die haar plezier en afleiding geven. Ze ziet wel enorm op tegen het verloop van dat traject dat ze gestart is maar ze weet niet van opgeven. Volgens haar ‘moet’ ze het doen (jullie weten vast wel hoezeer ze de schurft heeft aan het ‘moeten’) omdat er geen andere opties beschikbaar zijn, behalve opgeven natuurlijk en dat mag nooit de optie zijn, toch?!

Ach verder hebben wij geen klagen hoor, ons vrouwmens zorgt nog steeds goed voor ons, dat vergeet ze niet. En wij doen ons best om haar te helpen natuurlijk waar we maar kunnen. We zijn wel vaak nat hoor maar gelukkig is de kachel hier nooit uit dus drogen we ook vrij snel weer op.  Het gaat dus goed met ons, niets om jullie zorgen over te maken. En we hebben elkaar natuurlijk, dat is ook heel veel waard, want alleen is maar alleen, niet dan? Daar voelt niemand zich fijn bij, wij dus ook niet.

Dikke fantenolietoedels en tijgersmuffels voor jullie allen! Fijn weekend alvast!!

Lekkah puhhh

Ja hoor, he he daar zijn we dan weer eens ….. E.i.n.d.e.l.i.j.k. weer eens bezit kunnen nemen van Vrouwmens’ flaptop….. Lekkaahhh puhhhh…. van onze plannen, 1x per maand van ons te laten horen is de afgelopen maanden niets gekomen. Bij het terugkijken zien we dat dat zelfs 5 maanden geleden was, allekriebelendediertjesinonzevachtennogaantoe zeg… en dat laatste bericht van ons valt eigenlijk wel onder de categorie ‘jammer en kwel’.

Wat er allemaal in de tussentijd gebeurd is, horen wij jullie vragen… nou ehhhh….veeeeel! Veel moois maar ook een behoorlijke portie mindermoois. En weten jullie wat? Wij zijn zelfs door de mangel gehaald… jawel, echt waar, dat vrouwmens van ons spoort echt niet hoor! Op een gegeven moment vond ze ons vies, zoals ze zei: ‘te vies om aan te pakken’… nou ja zeg, hoe durfde ze? Ten eerste verzorgen we ons natuurlijk elke dag heel goed en ten tweede, de vlekken die we al hadden waren de hare, al die tranen die wij opgevangen hebben lieten kringen achter, ja duhuh, logisch dat je daar niet tegen poetsen kunt toch?! Maar goed, die draaiende mangel=martelwerkthuig boven op zolder hebben we overleefd. Het gedraai in de trommel die daarnaast staat was een stuk milder en warm joh, zó lekker, al waren we wel een beetje duizelig natuurlijk toen we eruit kwamen, maar eenmaal weer op ons plekje voelden we ons al snel weer tiptop.

5 maanden dus…. Grote Baas liep weer als een kievit, zelfs zijn niet-geopereerd been voelde veel beter aan, zei hij, dat is mooi. De afgelopen dagen is dat aan het veranderen. Hij kreupelt weer als voorheen, zal vast te maken hebben met het slechte weer hier van de afgelopen tijd, weliswaar zachte temperaturen maar veel, heel veel, regen en tja vocht is nu eenmaal slecht voor krakkemikkige gewrichten toch? De afgelopen dagen is het helemaal bar en boos geweest door de ijzel. Vrouwmens deed haar best iedereen in huis ervan te overtuigen dat niets maar dan ook echt niets, zoveel moeite waard is dat je je leven ervoor op het spel moet zetten. De tv roept om de zoveel tijd dat er nog steeds code rood geldt. Maar ja de heren waren niet te vermurwen, zij moesten en zouden hun baas niet in de steek laten. Tja, vrouwmens is niet hun baas dus naar haar luisteren ze niet. Met de belofte zich te melden na aankomst op werklocatie, liet zij ze dan toch maar gaan. Gelukkig is alles goed gegaan. Vrouwmens zelf is thuis gebleven, althans, bijna dan. De mensen die echt niet zonder haar kunnen heeft ze dus ook gewoon bezocht. Boft zij ff maar haar 35 jaar rij-ervaring, wij vonden het geen goed plan maar ook zij laat zich niet zomaar tegen houden en ging. Gelukkig is ze heelhuids thuisgekomen al was het dan geen feestje op de weg, zeker hier in de wijk niet waar niet gestrooid is (ook nooit word).

Net als onze grote vriend Zulu, die inmiddels zijn nieuwe onderkomen in Wildlands aan het verkennen is, hebben wij niet zoveel last van het slechte weer. Bovendien zijn wij niet van die mopperkonten want dat heeft immers geen zin? Als we ergens geen invloed op kunnen uitoefenen is het wel het weer, we nemen het maar zoals het komt, al zijn we natuurlijk wel blij dat we warm en droog zitten. We zijn nu een beetje aan het bijkomen van de drukte van de afgelopen weken. Heel dat kerstballengedoe kan ons gestolen worden hoor. Ach ach ach wat hadden we het met Brego te doen. Die arme ziel wist niet waar hij het zoeken moest. Menigmaal kroop hij in vrouwmens weg en maakte dankbaar gebruik van haar deken om zijn hoofd achter te verstoppen. Dat is gelukkig weer voorbij nu en hij wordt met de dag weer vrolijker. Noah en Precious hadden er geen last van, al vond de laatste het buiten kennelijk telkens toch te nat en/of te koud want die was het huis niet uit te branden.

Heeft vrouwmens jullie al verteld dat haar schoon-meisje een nieuwe baan heeft? Wat zeggen jullie nou? Nee??? Nou ja!! Zullen wij dat dan maar doen dan?? Luistuurtttt ende huivuuurtttt !!! Per 1 februari heeft zij een jaarcontract op zak van de nieuwe dierentuin in Emmen. Zij is daar zo ontzettend blij mee, en Grote Baas en Vrouwmens natuurlijk ook en vele anderen. Een nieuwe uitdaging is toch leuk? Wij hebben Zulu al gevraagd om een beetje op haar te gaan passen, dat zou wel goed komen, beloofde hij ons.

Nou ja, er is alweer een heel verhaal getikt hier nu, laten we maar eens beginnen er een eind aan te breien. Wat valt er verder nog te vertellen dat het mededelen waard is… elkaar aankijkend en ons op het hoofd krabbelend …. Met ons gaat het goed, ondanks dat de sfeer hier echt feestelijk is de laatste weken probeert men toch het beste voor elkaar en ons te doen hier. Vrouwmens is verdrietig en heeft een paar heel moeilijke dagen achter de rug, ze is zelfs bij een voorstelling, die nog maar amper gestart was, van Jeans de zaal uit gevlucht, voor het eerst ooit!!! Menig nacht zaten wij niet alleen in de woonkamer op ons eigen plekje maar lagen wij op haar op de bank, dat deden we dan met zijn vijven hoor, ook Noah, Brego en Precious kwamen er telkens bij liggen. Wij zijn best wel lief he? We hebben haar proberen op te peppen en dat lukte gelukkig wel voor een deel. Iets dat ze moest doen was kennelijk heel erg zwaar maar ze heeft zich niet laten weerhouden, dapper toch?! We kijken nu weer uit naar het moment dat haar schaterlach weer door het huis zal stuiteren en wat ons betreft mag dat natuurlijk liever gisteren dan vandaag. Zaterdag weer een moeilijke dag voor de boeg maar zondag heeft ze dan weer iets leuks. Ze gaat met haar vriendje Niels, leuke gozer joh, naar ehhhh tja hoe heet dat ook nog maar es…  Aalmeere ofzoiets? Ach, maakt ook niet uit want wat ze gaat doen kunnen jullie vast wel raden, het aantal blogs daarover is immers veel groter dan het aantal blogs van ons. Dat is niet erg hoor, we vinden het fijn voor haar. Kan ze haar gedachten verzetten en even weer ‘genieten tot op het bot’ zoals zij dat altijd noemt.

Wij gaan nu echt maar ‘dag allemaal’ zeggen… en we beloven dat we onze uiterste best zullen doen eerder weer wat te schrijven dus hopelijk tot gauw! De hartelijkste poezelige-&-hondige-&-fantenolie groetsels van ons allen hier!

Spook !!!

Zo hé hè pfff zucht pfew…. daar zijn we dan eindelijk !!!

En jullie maar wachten zeker op een berichtje van ons? Nou wij ook hoor, wachten tot we de kans kregen die laptop te konviskeren, zo heet dat toch? Jullie weten misschien dat de blog van Vrouwmens verhuisd is en dat dat veel problemen opgeleverd heeft. Zij is nogal perfectionistisch ingesteld en dus ging ze dapper aan de slag om alles te herstellen. Afgelopen weekend hoorden we ineens een juichkreet; bleek ze klaar te zijn, wat was ze blij! Inmiddels een paar dagen later kwam ze er gisteren achter dat er toch iets nog steeds niet klopte. Zij heeft namelijk altijd al de gewoonte gehad op iedereen die een reactie achterlaat te reageren, vindt ze netjes. Ineens bleken tal van reacties verdwenen te zijn en was haar antwoord er wel maar niet de reactie waarop ze geantwoord had. Zoeken, zoeken en nog eens zoeken maar een oorzaak vond ze niet. En dus begon het herstellen weer. Nu is ze tussendoor weer bezig elk bericht dat niet meer klopt aan te passen zodat ook de reacties straks weer helemaal oké zijn. Het spijt ons voor haar dat ze geteisterd wordt door een blogspook. Die spook heeft het met name voorzien op Edward. Gelukkig zijn niet al zijn reacties verdwenen maar veel wel en dat vindt Vrouwmens erg jammer. Gaandeweg het herstellen ontdekte ze dat ook veel van Marja haar reacties weg zijn. Ze hoopt maar dat beide bloggers weten dat zij ze niet verwijderd heeft en dat ze reacties altijd enorm waardeert. En alsof dat nog niet genoeg is ontdekte ze nog meer vreemde zaken in haar blog, ze heeft dus nog wel even werk voorlopig om dingen uit te zoeken en waar mogelijk te herstellen. Gelukkig beschikt ze over een enorm doorzettingsvermogen en is opgeven geen optie voor haar dus ooit zal ze wel melden dat alles klaar is. Wanneer dat is weten wij natuurlijk niet maar dat zal ze ons vast wel vertellen als het zover is.

We wilden dus al een tijdje jullie weer iets van ons laten horen maar we kregen geen kans omdat ze laptop bijna constant bezet is. Vrouwmens is nu even naar fysiotherapie en Grote Baas Grote Baas is naar het ziekenhuis voor controle bij de orthopeed, samen met Daphne in zijn auto, nu zij een rijbewijs heeft wilde zij graag met hem mee en dat vond Vrouwmens wel oké. En dus zagen wij onze kans schoon en kropen vanuit onze plek bij de tv naar de bank en met behulp van onze 4-voeters vriendjes hier zaten we even later op de bank met het lappie op onze schoten. Eigenlijk is het best wel zielig te zien hoe die 2 stumpers door het huis hobbelen, en nee wij zeggen niet dat ze eigenwijs zijn, dat doen anderen wel, maar wij zijn het wel met die anderen eens natuurlijk. Pijnstillers vliegen over en weer en soms is het gemopper niet van de lucht.

Deze week heeft Vrouwmens weer geprobeerd haar werk op te pakken maar dat ging niet van een leien dakkie, nog net niet dubbel geslagen kwam ze iedere keer weer thuis. Vandaag en morgen heeft ze zich al weer afgemeld. Behalve natuurlijk bij haar maandagmeneer want die heeft dinsdag zijn 2e staar-operatie gehad en moet 3x per dag gedruppeld worden. Toch probeert ze haar rustmomenten te pakken en balans te vinden dus rusten en bewegen. Dat schijnt niet zo simpel te zijn als dat het gezegd is maar zij, en ook Grote Baas, doen hun best en proberen de fysiotherapeuten te gehoorzamen.

‘Zeg Buffer?”
“Ja? Tuffer?”
‘Ik hoor de auto…. zullen we maar snel weer opruimen en onze eigen plek weer innemen want Vrouwmens komt er weer aan..’
“Ehh ja, wacht, nog even snel iedereen hier een fanten-olie-tijger-fijne-dag wensen hoor”

De hitte weg…hè hè

Zooo heeeej poeehhh wat was het heet hè de afgelopen dagen? Nu het weer wat koeler is geworden nadat het vandaag meermalen fors geregend heeft hebben wij de laptop maar even in onze klauw-poot-jes genomen want we hebben wel wat te vertellen. Hebben jullie het een beetje koel weten te houden? Wij hebben hier zo her en der ook wel wat gemopper gehoord maar hebben jullie er wel eens over nagedacht hoe het is als je compleet omhuld bent met een vacht? En dan willen we het nog niet eens hebben over het ongedierte dat er in kruipt. Ja ja, ons vrouwmens is best schoon en zorgt ook voor onze hygiëne maar toch!

De komende week schijnt het koeler te worden hoorden wij zojuist in het nieuws. En dat is weer goed nieuws voor Grote Baas want op zijn werk is het zo wie zo altijd veel warmer dan normaal en met hete dagen zoals we nu gehad hebben is dat natuurlijk amper te verdragen, zeker als je middagdiensten moet draaien. Grote Baas moet nog 2 middagdiensten draaien en 2 nachtdiensten. Tenminste dat is het plan, we hebben hem horen zeggen dat hij de 2 nachtdiensten vrij wil nemen, en dat kan wel want hij ‘stikt’ nog in de vrije dagen. Geen idee natuurlijk hoe hij dat bedoelt maar zal wel zoiets betekenen als, ‘ik heb nog heel veel vrije dagen staan’ ofzo. Als het hem dus lukt om die nachtdiensten vrij te nemen hoeft hij nog maar 2 dagen te werken voordat zijn vakantie begint. Die begint officieel volgende week dinsdag, de 14e. Veel plezier zal hij er niet van hebben omdat hij de 16e al het ziekenhuis in gaat en een nieuwe knie krijgt. Hoelang hij daarna nog thuis zal zijn is volledig afhankelijk van de revalidatie. Moeilijk woord hoor maar hij heeft een poging gedaan het ons uit te leggen, het enige dat wij begrepen hebben is dat hij na een paar dagen in het ziekenhuis heel lang thuis zal blijven, we zijn dus heel lang niet alleen, joepiedepoepieeeee

De afgelopen twee weken liep hier zo’n parttime hond rond, ene Mac. Man man man wat kan die kreunen zeg. Volgens vrouwmens komt dat omdat hij erg oud is en dus stramme gewrichten enzo heeft. Zouden wij dat ook krijgen als wij ouder worden? Dat vragen we ons af, we weten het niet. We zullen het wel gaan beleven. Die parttime hond wordt morgen weer door zijn baasjes opgehaald, die hebben 2 weken op Kreta vertoefd en naar wat wij van vrouwmens hebben gehoord hebben zij zich daar prima vermaakt. Woensdag komt dan een andere parttime hond op bezoek en die blijft maar liefst 4 weken. Sem komt, Buffer is nieuwsgierig naar Sem. Met andere parttime honden Kobus en Mac kan hij het prima vinden en ik heb hem al verzekerd dat dat met Sem ook zo zijn zal, niets om bang voor te zijn, is toch wat hè, een tijger die bang is voor zo’n klein hondje?, ik lach ‘m niet uit hoor, ik help ‘m wel, aan mijn vriendje komt niemand. *neemt nu dreigende fantenolie-pose aan*.

Hebben Buffer en ik verder nog mededeelwaardig nieuws? Nou nee eigenlijk niet, behalve dan dat het goed met ons gaat en we ons hier prima vermaken. En natuurlijk dat we hopen dat het met jullie allemaal ook goed gaat. Gaan jullie nog op vakantie en zo ja waarheen dan? Denken jullie wel goed om onze soortgenootjes alsjeblieft, als je geen oppas hebt gil je maar hoor, ons vrouwmens heeft vast wel een oplossing! We gaan jullie nu groeten en gedag zeggen en dan duiken we onder onze wolletjes om wat bij te slapen, de hitte van de afgelopen week was geen feestje en we zijn best moe. Fijne avond iedereen, fantenolie-tijger-knuffels voor iedereen!

Daar waren we weer…

Hallo allemaal!

Daar zijn we weer, met een aantal nieuwtjes. De 1e is natuurlijk dat tijger en ik samen een nieuwe naam hebben gekozen voor tijger. Hij wil voortaan graag als Buffer door het leven gaan, hij zei: ‘die naam past het beste bij mijn omvang en samen met jouw naam klinkt het nog mooi ook.’. En daar was mijn vrouwmens het wel mee eens. Kortom…. voortaan vertel ik niet meer alleen de verhaaltjes enzo maar doen we dat samen, of misschien om de beurt als het zo eens uitkomt.Het 2e nieuwtje is dat Grote Baas eindelijk een brief heeft ontvangen van het ziekenhuis. 16 juli gaat het gebeuren. Dan wordt hij voor een paar dagen opgenomen en zal de ortho-dinges-dokter hem van een nieuwe knie voorzien. Aanstaande vrijdag moet hij ook al komen want dan is er een soort van voorlichtingsbijeenkomst waar hij te horen krijgt wat hij mag doen, moet doen, en moet laten natuurlijk, zowel voor de operatie als tijdens het verblijf van enkele dagen in het ziekenhuis en de revalidatieperiode daarna. Hij heeft inmiddels zijn baas ook al geïnformeerd dat zijn vakantiedagen bewaard kunnen blijven en omgezet mogen worden naar ziektewetdagen.

Het 3e nieuwtje is ook een heel mooie nieuwtje! Daphne heeft een spannende dag achter de rug. Zij heeft een tijdje terug gekozen voor een turbo opleiding om haar rijbewijs te halen. Na een test bleek dat ze een geschikte kandidaat was en ze mocht zich inschrijven. Vandaag moest ze al heel vroeg op en naar Groningen vertrekken voor een theorie-dag. Aan het eind van de dag liet ze, heel erg blij natuurlijk, weten dat ze voor haar theorie nu geslaagd is. En dan gaat ze over 3 weken beginnen met rijden, eerder kan niet ivm andere plannen, en dan uiteindelijk ook rij-examen doen. Vrouwmens en Grote Baas, maar ook wij natuurlijk, zijn erg trots op haar. Extra mooi is dat zoonlief van Grote Baas en vrouwmens vandaag een auto heeft gekocht dus binnenkort kunnen ze dan beiden rijden in hun eigen toettoetje.

Fantenolie-Tijgers-knuffels, toedeledokie allemaal!

(bijna) voorstellen

Een tijdje terug zat ik te luisteren naar een gesprek tussen mijn vrouwmens en een heel goede vriendin van haar. Ze hadden het over vriendschap en hoe belangrijk dat is enzo. Fantenolies nog aan toe, mijn oren tetterden op een gegeven moment, wat kunnen vrouwen toch kletsen hè? Nou weet ik dat vrouwmens heel dol op die vriendin is en dat is volgens mij ook wederzijds, als die 2 met elkaar aan de telefoon zitten kletsen ze elkaar de oren van het hoofd en altijd in een taal die ik niet versta. En weet je? Soms gaat mijn vrouwmens huilen, dan snikt ze het uit en zegt ze dat ze buikpijn heeft, oh maar niet van verdriet hoor, nee nee, integendeel, buikpijn van het lachen om het plezier, ik hoor soms die vriendin aan de andere kant van de lijn net zo hard schateren als mijn vrouwmens doet.Vriendschap is natuurlijk ook heel bijzonder, vrouwmens noemt zich ‘schathemeltjerijk’ met haar vriendinnen. En ja hoe dat voelt weet ik natuurlijk niet want naast die 2-voeters en de 4-voeters die hier rondlopen heb ik geen vriendjes. Dat heb ik ook tegen vrouwmens gezegd en zij beloofde mij ervoor te zorgen dat ik ook een vriendje zou krijgen. Nou dat heeft ze dus niet gedaan, althans nog niet, maar iemand anders wel. Ik weet niet wie want vrouwmens zei dat ik dat niet mocht weten omdat ik dan op blog mijn slurfje voorbij praat want de gulle gever wil niet bij naam genoemd worden. Daar heeft ze wel gelijk in hoor, ik tetter er van alles en nog wat uit en vaak zonder eerst even goed na te denken.

Zopas ging dus de deurbel en daar stond de postbode met een grote zak en die was voor mij. Voor mij?? Jawel een verrassing voor mij!! Jeetje, wat prachtig, dat ben ik natuurlijk niet gewend. Vrouwmens hielp mij met uitpakken en toen kwam deze grote tijger tevoorschijn. Hij vertelde mij gelijk dat hij mijn vriendje wel wilde zijn want hij had heel lang, en helemaal alleen, onderin een kast gelegen, zo vertelde hij. En erger nog, hij had nooit een naam gekregen. Of ik een mooie naam voor hem wist? Nou is mijn fantenolieverstand niet zo heel klein maar er schoot mij geen leuke naam te binnen dus ik vroeg het mijn vrouwmens en zij stelde voor dat ik het maar op blog zou vragen, er waren vast wel bloggers, zei zij, die mij wilden helpen om voor mijn nieuw vriendje een naam te bedenken die bij hem past. Bij deze dus. Ik hoop dat jullie met leuke namen komen en dan zal ik er daar eentje van kiezen.

Dikke fantenolieknuffels en fantenolietoedels aan jullie allemaal, tèèèteretèèèèèètttt

Tetteretèèèèèètttt

Nou hè hè na wekenlang afwachten en dagen aftellen was het dan vanochtend eindelijk zover dat mijn vrouwmens naar Emmen moest rijden om de 5e adoptie-actie af te handelen. Ze had me beloofd dat ik mee mocht omdat Truus en Fréderique ook zou den komen. Nou viel Fréderique gisterenavond af vanwege heftige rugklachten maar natuurlijk wilde ik wel Truus en Ton & Trui weer ontmoeten, was immers al een jaar geleden? Nou ja niet helemaal want Ton & Trui komen hier af en toe mee eten dus die ik zie wel vaker maar Truus niet.

Vanochtend dus al bedrijvigheid hier in de kamer, Daphne en mijn vrouwmens maakten zich klaar en gingen de deur uit nadat Grote Baas mijn vrouwmens nog even gestrekt had en zij enkele pillen achter haar kiezen had gestopt. Ze zou haar camera bij Daphne in de tas stoppen maar ja zij heeft eigenwijs zijn uitgevonden en nam dus haar eigen tas op de rug, en weg waren ze. Nou ja zeg!! Ik zou toch mee? Maaaarr gelukkig kwamen ze op tijd tot ontdekking dat ze mij vergeten waren want enkele minuten later kwam Daphne het huis ingehold om mij op te halen en zo togen we dus met zijn drietjes naar Emmen. De contactpersoon van vrouwmens stond ons al op te wachten en nam ons mee naar binnen en trakteerde ons op koffie en thee, dat viel er natuurlijk heel lekker in en daarna gaf mijn vrouwmens mij het geld in in mijn pootjes en mocht ik dat overhandigen, fantenolietrots was ik natuurlijk dat zij mij die taak toevertrouwde, en ook de contactpersoon vond dat een goed idee en wilde met mij op de foto. Vrouwmens heeft gelijk maar even toestemming gevraagd of zij de foto op haar blog mocht zetten, en dat mocht, fijn hè?

De contactpersoon nam ons het park uit op weg naar een spiksplinternieuw gebouw aan de rand van de weg enerzijds en aan de rand van het nieuwe dierenpark anderzijds. We mochten daar het dakterras op om over het nieuwe park, nu nog bouwterrein, uit te kijken en wat wordt het mooi zeg, en groot!!!! We keken onze ogen uit. Heel anders dan de ramptoeristen die bij de weg stonden omdat er op de bouwplaats een ongeluk was gebeurd en brandweerauto’s, ambulances, politie-auto’s en ook de traumahelicopter kwam aanvliegen. Iedereen wist gelijk wat er gebeurd was, wat er fout gegaan was en noem maar. Ach ja beste stuurlui staan aan wal nietwaar?

Wij liepen door, terug het oude park in. Zijn eerst maar wat gaan eten en drinken en toen weer verder het park in. Mijn vrouwmens loopt erg slecht en Trui ook, dus zij gingen met mij op pad en Daphne en Truus gingen op hun eigen gelegenheid het park in. Dat is ook terug te zien aan de foto’s, mijn vrouwmens heeft er maar een paar gemaakt, de meesten zijn van Daphne, kijk maar HIER. Aan het eind van de middag kropen wij met ons drietjes weer op een terras en namen wat te drinken terwijl we wachtten op Daphne en Truus. Toen die zich weer bij ons gevoegd hadden zijn Ton & Trui huiswaarts gekeerd en wij, vrouwmens en ik, zijn met Truus en Daphne nog door de vlindertuin gelopen. Daarna het park weer uit en overgestoken naar Grandcafé Markant om daar, zoals inmiddels al traditie is, de dag af te sluiten. Toen was het nog te vroeg voor Truus om op de trein te stappen dus stapte zij bij ons de auto in en reed met ons naar Assen om daar op de trein te stappen. Eenmaal thuis nam ik mijn rustplekje weer in, en gingen Daphne en vrouwmens de honden en poes verzorgen en de foto’s op de computers zetten. Ze (ik ook hoor) kijken terug op een mooie dag waarin veel plezier beleefd werd. Vrouwmens zal straks natuurlijk alle enveloppen met adoptiecertificaten gaan schrijven zodat die op de post kunnen en ze snel bij jullie op de mat vallen.

Updeetjes uit de ziekenboeg

Jawellll tettereteeeeeetttttt. Het was weer stil uit mijn tetter maar ik ben er weer hoor want ik heb nieuws, heel goed nieuws uiteindelijk als je tenminste het geduld kunt opbrengen, nou ja kunnen? Het moet gewoon…..

Vandaag moest Grote Baas weer naar het ziekenhuis, enerzijds voor controle van de geopereerde knie en anderzijds voor de andere knie. Ondanks zijn sterke wil en doorzettingsvermogen is het geen doen meer. Ik zie hem kreupelen en hoor hem mopperen. Gisteren nog, toen hij even de stad in ging om voor mijn vrouwmens drinken te halen. Hij wil dan perse op de fiets, heen & weer is dat nog geen 10km. En na even rustig gezeten te hebben ging hij eten koken en na het eten met de honden uit om daarna met Daphne naar boogschieten te gaan. Toen hij enkele uren later thuiskwam had hij een grauw snoetje, best wel zielig eigenlijk maar ja hij luistert naar niemand dus al helemaal niet naar fantenolietjes-getetter natuurlijk. En dan uiteindelijk naar bed, naar boven dus, je zou hem eens moeten horen… kreunend en zuchtend sleept hij zich de trap op. Maar goed, vandaag had die dokter dus wel nieuws voor hem. Hij moet nu wachten op een oproep voor een MRI-scan en aan de hand daarvan gaan ze dan een prothese maken. Na die scan duurt het ongeveer 6 weken voordat hij dan geopereerd kan worden en als hij dan geopereerd moet worden moet hij een aantal dagen in het ziekenhuis blijven. Voor die operatie aan heeft hij dan nog een aantal afspraken staan met diverse medici die bij zo’n operatie betrokken worden. Daarna komt dan een revalidatieperiode van ‘geen idee hoelang’. Met andere woorden de laatste loodjes zitten er aan te komen en dan kan hij er weer vol tegenaan, zoals hij dat zelf zegt. Ik zeg natuurlijk niets maar moet dat nog zien hoor. Hij wil dan wel heel veel maar 20 is ie niet meer hè? Ik hoop natuurlijk dat hij zich straks beter zal voelen, zal wel een heel verschil zijn als hij van die pijn verlost is en weer ‘normaal’ kan functioneren.En dan mijn vrouwmens, die is maandag door haar rug gegaan en is de afgelopen dagen amper van de bank af geweest. Slapen doet ze niet of nauwelijks en dat is niet leuk voor haar al vind ik het wel gezellig om samen met haar ’s nachts voor de tv te zitten. En tegenwoordig staat de recorder ook constant te draaien want op de Duitse tv zijn dagelijks vele afleveringen van documentaires over een aantal Duitse dierentuinen, dat vindt zij erg leuk en ik ook natuurlijk. En ze neemt ook telkens Duitse crimi’s, Engelse en Scandinavische op, ook dat vindt ze heel erg leuk. Ik snap het niet altijd maar vind het wel leuk om mee te kijken. Nou woon ik hier al weer bijna een jaar, ik zie haar heel zelden huilen maar vanmiddag was het dan toch even raak. Kwaad dat ze werd joh, op zichzelf dan hè, ‘dat domme gejank ook’ mopperde ze, ‘dat lost het toch ook niet op…’ en ‘waarom slik ik die smerige pillen als ze toch niet werken’… ‘daar wordt ik zo moe van’… Tja wat doe je dan als fantenolie? Juist je geeft ‘r maar een knuffel, veel meer kan ik immers niet? Gelukkig zijn de hondjes wel heel lief voor haar hoor, ze kruipen heel voorzichtig bij haar op de bank, zelfs Kobus die hier weer een dag en een nacht was, ging heel voorzichtig met haar om terwijl hij normaal gesproken niet te stuiten is zo druk. Zopas heeft ze zich maar weer omhoog gehesen en is ze met Daphne en Grote Baas naar het tuincentrum gereden. 1 van haar planten in de vensterbank dreigt de geest te geven dus die is verkast naar boven om te kijken of het nog weer wat worden wil en in de vensterbank staat nu een nieuwe. Wel een mooie; vingerplant heet zo iets geloof ik. En tussendoor freubelt ze aan logs, van zichzelf en van anderen, om de prestaties te verbeteren. Ik zag vanmiddag wel ff een glimlach op haar gezicht toen ze met de post uit de gang kwam, JEANS-kaartjes kwamen binnen. Ik weet niet wat dat is maar ik weet wel dat het mijn vrouwmens heel erg blij maakt, en als zij dat is, ben ik dat natuurlijk ook ;-)En? Verheugen jullie je ook al op volgende week woensdag? Met jullie bedoel ik dan natuurlijk de loggers onder jullie die mijn vrouwmens gaan vergezellen bij het afronden van de adoptie-actie voor Dierenpark Emmen. Ik heb van vrouwmens al gehoord dat Truus & Fréderique ook komen en vrouwmens heeft mij al beloofd dat ik mee mag om hen weer te ontmoeten en te knuffelen, daar verheug ik me zo op joh! Nu maar hopen dat vrouwmens een beetje uit de voeten kan want anders wordt het geen leuke dag voor haar. En wat ik ook erg leuk vind is dat we aan het eind van de middag dan weer gaan eten met Daphne en Ton & Trui erbij, weer bij Markant, volgens vrouwmens moet dat want dat is al een traditie, die ze heel erg leuk vind natuurlijk. En ja, net als ik, verheugt zij zich ook enorm op volgende week woensdag en met haar hoop ik natuurlijk ook op mooi weer. Ohja, voor ik het vergeet, ook ik wil even dank-je-wel-zeggen voor jullie bijdrages want ik vind het heeeeeeeeeeeeeeeeeel ergggggggggggggg liefffffffffffffff dat jullie mijn soortgenootjes en andere dieren in het park een helpende hand toesteken, welbesteed dat geld hoor, vertrouw daar maar op!!

Nou, ik denk dat ik maar ga afsluiten want vanuit de keuken komen heerlijke geuren de woonkamer binnen gedwarreld. Grote Baas is pannenkoeken aan het bakken, ik ruik kaas, ik ruik spek, ik ruik banaan, ik zit hier al bijna te watertanden. Zo meteen komen daar zoete geuren bij van poedersuiker en karamelstroop, vinden jullie dat ook zo lekker? Ikke wel hoor, jummiieeeeeee….. Nou lieve iedereen, dikke tetterknuffel van mij en tot de volgende keer. Fantenolie-toedels!!

Tuffer grijpt weer in…

Mijn vrouwmens heeft het weer eens erg druk, om de haverklap vliegt ze weer naar de gang en schiet in haar jas, graait de sleutels van het haakje en hup de deur weer uit. Vraag me niet waar ze allemaal heen gaat want dat onthoud ik niet allemaal ondanks mijn fantenoliekoppie. Dus ik dacht: ‘ik grijp maar weer ff in om jullie op de hoogte te houden’.

Allereerst wat de Grote Baas betreft….
Zijn geopereerde knie voelt weer als vanouds goed, heb hem al door de tuin zien rennen, dus ik bedoel maar. De andere knie is afgelopen donderdag leeg gezogen, zoals Grote Baas dat noemde, meerdere buisjes vocht zijn eruit getrokken. Daarna zijn er injecties in gezet. Tja ook daarvan hebben fantenolies geen verstand, wat heeft dat nou voor zin er buisjes vocht uit te zuigen en vervolgens een ander vochtje terug te spuiten? 21 mei moet hij terug naar die knieëndokter en dan horen we wel weer wat er verder gaat gebeuren.

Vrouwmens is dus ff druk dus ik dacht: ‘als ik dan toch bezig ben zal ik ook gelijk maar ff weer de aandacht vestigen op 1 van haar activiteiten. Het mag wel weer eens. Ik moet toch wel mijn soortgenoten en aanverwanten een fantenoliesteuntje bieden toch? Ik zie dat er al een mooi bedrag bij elkaar gekomen is en daar word mijn fantenoliehartje toch wel erg warm van, oef snif ik raak er zelfs van ontroerd. Ik weet hoezeer het mijn vrouwmens aan haar hart gaat ook dus ik ben blij voor haar dat jullie haar zo helpen. Vanuit mijn fantenoliehartje dus een intens “dank-jullie-wel!!!”

Dikke fantenolieknuffels aan jullie allemaal en tot de volgende keer.

De állerláátste?

“Dit is de allerlaatste keer, ik doe dit niet meer, ben me gek, dan maar geld naar de trimmer….”
Hoe stellig mijn vrouwmens ook kan zijn, soms komt ze toch op haar eigen woorden terug. Al ettelijke keren heb ik gezien hoe zij met veel moeite vele uren bezig is om vriendje Noah van zijn jas te ontdoen. Nou loopt ze normaliter al niet als een kievit maar na zo’n trimbeurt wil je haar écht niet zien ehhh wat voor lopen dan door moet gaan. Met, weliswaar onderdrukt maar voor mijn grote fantenolieoortjes toch best wel hoorbaar, gekreun en gesteun hijst ze zich dan weer omhoog, kruipt de trap op met Noah voor haar aan om hem vervolgens in bad te doen, waarna ze dan ‘totaal verrot’ weer beneden komt.

Vriendje Brego is een heel ander verhaal zoals jullie wel weten uit haar verhalen. Die trimt ze dus niet zelf maar Noah heeft ze altijd zelf gedaan en voor Brego had ze Loa en die deed ze ook zelf. ‘Ja mama, je wordt ouder, je weet niet hoe maar geef het maar toe’ is op haar van toepassing al is ze slim genoeg om dat te beseffen maar tegelijkertijd ook erg dom om die wetenschap te negeren natuurlijk. Zoals getetterd, het was de vorige keer dus écht die allerlaatste keer, nou niet dus. Over 2 weken mag Brego weer naar de trimmer en mijn vrouwmens was van plan om Noah dan ook mee te nemen maar zoals jullie zien hoeft dat niet meer, zal dit dan de laatste keer geweest zijn, écht écht écht de laatste keer?
Ik moet het nog zien hoor. Inmiddels ligt ze voor pampus op de bank en ik zie aan der gezicht dat ze spijt als haren op der hoofd heeft en ondanks dat dat grijze pruikie kort is zijn het er heel veel. Tja… dat goedje hè? Dat wat jullie ‘geld’ noemen, geen idee wat dat is maar mijn vrouwmens heeft er duidelijk een tekort van want anders had ze Noah nu niet weer aan een beurt onderworpen. Ik moet wel toegeven dat ze deze keer iets slimmer was dan de vorige keer want deze keer schakelde ze hulp in, gelukkig maar dat haar trimmandje goed gevuld is en er dus meerdere tondeuses zijn. Grappig is wel dat ik weer kon horen dat Noah kietelig is onder zijn voeten en met name tussen zijn tenen. Dat vrouwmens van mij moet echt kracht gebruiken als zij daar bezig is want Noah, best wel heel sterk, trekt telkens zijn voeten terug. Maar goed, dit klusje (nou ja klusJE?) is weer geklaard en de komende 4 maanden ongeveer kan Noah er wel weer even tegen. Stiekempjes ben ik natuurlijk heel blij dat ik nooit zulke beurten nodig heb, pfew, ik ben ook kietelig maar dat vertel ik natuurlijk nooit hardop, en als jullie mij verklikken ontken ik het gewoon hoor, lekker fantenoliepuh!

Nog even over Grote Baas… hij loopt wel weer als een kievit, nou ja halve dan nog op dit moment, maar toch zonder krukken enzo. Niet zo snel als ik gewend ben maar het vordert aardig dus ook dat zal niet lang meer duren. Hij heeft veel telefoontjes gehad en ook veel leuke post. Vandaag zelfs nog kwam een kaartje binnen met een groene kikker erop (het logo van zijn werk overigens) met een leuke tekst erin en tja toen hield het op… hij zat met gefronste wenkbrauwen die kaart maar om en om te draaien op zoek naar een afzender maar die was er niet te bekennen, ook niet op de envelop. Iemand heeft hem dus een kaart gestuurd, geadresseerd naar het ziekenhuis, en hij weet niet van wie die komt. Zelfs mijn vrouwmens moest het laten afweten want ook zij had geen idee. Grote Baas zei dus tegen vrouwmens dat zij het maar op haar blog moest zetten en de afzender bedanken. Tja, niet dus hè? Zij had geen zin aan het bloggen, ze was te moe, zei ze. Snap ik ook wel, de hele week werken, meermalen naar het ziekenhuis, ook met haar maandagmeneer en dan hier thuis het huishouden zelf ook doen, wat Grote Baas normaal altijd doet, de 4-voeters uitlaten en noem maar op. Dus tja…. zat er niets anders op dan dat ik maar weer onder flappie kroop en het even voor haar en hem doe. Bij deze dus.

Ik wens jullie een fantenolietastisch weekend toe!