Nou is dit nou een verrassing of niet?
Vrouwmens had al een paar keer gezegd dat het wel weer eens tijd werd dat wij ons verhaal zouden gaan doen op haar blog… dát vonden wij natuurlijk ook maar ja zie maar eens die flap onder haar handen weg te trekken, dat is een risicovolle onderneming kunnen wij jullie vertellen, dat vergt niet alleen gehaaidheid, wat je natuurlijk niet kunt vragen van een fantenolie, een beer en een tijger…. is immers niks haaiigs aan, of wel dan?
Kortom, het moge duidelijk zijn, of zo niet dan nu worden, dat ons vrouwmens veel minder verstand van dieren heeft dan zij zelf denkt….
Maar goed… hier zijn we dan eindelijk weer eens.. Terwijl iedereen hier in huis inmiddels in dromenland is, nou ja niet iedereen want vrouwmens is natuurlijk nog fitterdefit, nog net niet stuiterend maar wel klaar wakker. Niet moe te krijgen die 2-bener van ons. Vandaag heeft ze weer vele kilometers gevreten, dat ep-dingus op haar beldingus heeft niet gemekkerd dat ze actiever moest zijn vandaag, zowel zittend in haar rode toettoet als lopende op haar voeten. Je zou toch verwachten dat ze moe en wel haar bed zou inrollen maar nee hoor. Ze zit op de bank helemaal in zwijmelland want Horetio is op de kijkbuis. Eén of ander roodharig heerschap met een zonnebril die best dreigend en gevaarlijk uit de hoek kan komen maar kennelijk wel op de manier die nodig is om iets of iemand te redden van het noodlot of zo iets. Jullie lezen hier vaker dus jullie weten vast wel wat wij bedoelen want dit is zo’n kriemiedingus.
Toen ze zopas thuis kwam werd zoals altijd haar cameratas in de hoek gezet en kreeg ze een bak leut in haar handen gedrukt, jawel onze Grote Baas zorgt daar altijd heel goed voor, is wel een lieverd hoor ook al bromt hij af en toe nog zo. Toen pakte ze de flap en stopte er een zwart ding in en ging aan de slag. Wat ze allemaal precies heeft gedaan weten we niet maar dat kunnen jullie vast wel HIER lezen. Terwijl haar vingers razendvlug over het toetsenbord vlogen begon ze ineens te zingen. Wij verbaasd natuurlijk want dat doet ze al zo lang niet meer, de laatste weken horen we het wel vaker en dat zegt ons dat het goed met haar gaat. Nou is het zaterdagnacht dus de zing-zo moest natuurlijk ook gemaakt worden en tja om te horen of het goed klinkt en de regels kloppen moet het wel ff voorgezongen worden.
Zaterdagnacht dus… vrouwmens ligt inmiddels, zoals al gezegd, onderuit op de bank nog net niet in katzwijm (geen idee wat dat betekent, wat hebben die 2-beners toch rare uitdrukkingen hè?) zelfs Tuffer snapt er geen hout van… het zal wel… Wij zitten nu met zijn drietjes op de kleine bank en voor jullie beeldvorming, Beer Knuffer zit links, Olifant Tuffer in het midden en Tijger Buffer aan de rechterkant. Knuffer en Buffer fluisteren mij (Tuffer dus) van alles in dat ik zo snel mogelijk probeer uit te tikken, zij vergeten voor het gemak ff dat ik met mijn grote klauwen niet zo snel en foutloos kan typen als dat vrouwmens van ons. Ik wis me suf aan de foute letters die er niet horen of te vaak geplaatst worden, ’t gaat dus allemaal niet zo snel.
Oh trouwens… hebben jullie het al gehoord of gelezen? Laatst was Liesjbed hier te logeren en toen hoorden wij dat haar Prinselijke Kater Doezel ergens wel jaloers op ons was omdat wij een eigen spees hebben op de blog van vrouwmens, dat wilde hij ook. Nou het heeft dan even geduurd maar vandaag ontvingen wij een koninklijke mail waarin hij ons meldde nu ook een eigen spees op de blog van zijn vrouwmens te hebben, en ja wel, net als wij heeft ook hij een eigen gravatar en is hij nu een officiële medegebruiker van Liesjbeds blog net zoals wij dat zijn op ons vrouwmens haar blog. Wij hopen dan ook dat Prins Doezel dit bericht zal lezen want wij willen natuurlijk ook graag ‘eigen’ volgers hebben, niet zo gek toch? Het internet zit immers vol met leuke dieren (eh mensen mag ook) en wij willen best wel meer vriendjes hebben hoor, we zijn soms best eenszjaam weet je! De 4 2-beners hier doen wel hun best om ons de nodige aandacht te geven maar ze hebben het allemaal altijd zo druk dat dat er nog wel eens bij inschiet. De 4-voeters hier zorgen nog steeds goed voor ons, we worden regelmatig knuffelend besnuffeld. Toch is het veel stiller dan voorheen. 3 van de regelmatige logee-4-voeters zijn niet meer onder ons, en wij missen hen net zo goed als ons vrouwmens en onze Grote Baas.
“Ohjeeeeeee!!!”
Knuffer en ik schrikken ervan… de kreet van Buffer doet ons schrikken…. ‘wat is er loos?’ vragen we hem… Nouhou, zegt ie, we willen nog zoveel vertellen maar er staat inmiddels al zoveel, als dit nog veel langer gaat worden haakt iedereen af en leest niemand het verhaal uit, of denken jullie van niet?
Knuffer en ik kijken elkaar even aan, heeft Buffer gelijk, we weten het eerlijk gezegd niet… zou zo maar kunnen, of niet, kan ook…
Na trio-overleg besluiten we toch ons nieuws te melden maar het kort en bondig te houden (vind ik natuurlijk niet erg want mijn pootjes vinden het eigenlijk ook wel genoeg al geef ik dat natuurlijk niet toe want heej een Tuffer is niet klager noch opgever. Dus als jullie mij verklikken ga ik het tétteéreét knoeterhard ontkennen hoor).
Met Grote Baas gaat het goed. Hij heeft nog wel regelmatig veel pijn maar de dokters in het ziekenhuis helpen hem waar ze kunnen en met wat pillen zo af en toe redt hij zich wel. Op zijn werk is het enorm stressen, enkele foute collega’s zorgden voor ellende, maar daar wordt aan gewerkt momenteel.
Met vrouwmens gaat het ook goed. Deze week was niet zo heel leuk dus we hebben haar een paar keer moeten troosten en wat tranen wegknuffelen en haar moed inspreken, gelukkig pakt ze dat dan goed op en is ze erg positief ingesteld tegenwoordig, we denken dat ze er wel komt, ze moet nog wel veel stappen zetten maar ze heeft er wel veel zin in.
Met Jonge Grote Baas gaat het ook goed, die is heel druk met werk en probeert zich niets aan te trekken van onzekerheid omdat hij niet weet hoe lang hij nog werken mag op de plek waar hij nu is. Samen met Jonge vrouwmens wordt er hard gewerkt aan heel mooie dingen van glas in lood die ze dan via Marktplaats te koop aanbieden. Het loopt nog niet echt storm maar we hebben goede hoop. Ze maken echt heel mooie dingen en het is heus geen, weer zo’n rare onbegrijpelijke menselijke uitdrukking; kattenpis… Een creatie helemaal compleet klaar maken vergt meerdere dagen en dus heel veel uren handenarbeid, maar het resultaat is er dan ook naar.
Met Jonge vrouwmens gaat het ook goed, ook zij werkt heel hard maar komt elke dag met veel enthousiaste verhalen thuis. Ja duhuh, zij werkt in Wildlands, wij geven dat natuurlijk niet toe maar we zijn wel stikjaloers op haar, zij mag elke dag de dierentuin in, wie wil dat nou niet???
Nou lieve lezers, jullie zijn weer even bijgebept. We hebben nog wel meer te vertellen maar dat komt dan eerdaags wel, zodra we weer de kans krijgen de flap uit vrouwmens handen te trekken. Wie van ons drie dan het woord zal voeren moeten jullie maar afwachten.
Supercallifragilisticexpialidocius-dikke-knuffels van Buffer, Knuffer & Tuffer!!