Koude belofte

6 maart, man, vrouw, wat is het koud buiten, de regen sijpelt in de ochtend, de zon doet haar best maar prikt niet door het grauwe winterwolkendekbed heen en met een gemoed als de mijne past dat perfect bij elkaar.

J heeft middagdienst dit weekend dus dat betekent dat ik 2 dagen alleen thuis zit met onze veestapel van 12.30 tot 22.30… dé dienst die ik verafschuw, heel mijn leven al, als kind al, ja ik groeide op met een vader in een ploegendienst dus een
2-10 dienst ken, en verfoei, ik zolang ik me heugen kan. De 6-2 en 10-6 diensten boeien me niet, nooit gedaan.  Officieel nog 3 jaar en 3 maanden te gaan.
(zwijg Ko, zwijg, hou je kakel dicht zwijg!)

Nadat J weg was heb ik de stappers aangetrokken en ben met Vanyar gaan lopen, een korte route, zo’n 1,5 a 2 km ongeveer schat ik. Ik wilde in 1e instantie verder maar amper op weg besloot ik de route kort te houden want ik kreeg zin in een klik-rondje en dan wel met de fiets.

Zo gedacht zo gedaan, een kwartier later stapten mijn stappers de trappers rond en vroeg ik me af of het druk zou zijn in het centrum, bij de markt. Ik werd niet teleurgesteld, sak mar segguh, moest veelvuldig stoppen, afstappen, bochtjes maken, inhouden en wat al niet meer om mensenmassa’s te ontwijken.
(Dat ik niet snap dat dierenparken niet open mogen… snappen jullie wel toch?)

Ik liet de markt al snel achter me en focuste me op het museum, het archief en wat ander ‘oud’ spul in het centrum van de provincie hoofdstad waarin ik woon.

De tijd vorderde en aangezien het al niet zo heel warm was koelde het zo mogelijk nog sneller af en eenmaal terug in onze eigen woonwijk besloot ik nog even de wijkse- bloemist te ondersteunen en gaf daar mijn laatste tientje uit aan wat voorjaarsbloeiers die inmiddels op mijn salontafel staan, winkelierster blij, ik blij dus wie doet me wat, of zo iets.

Mijn zaterdag is goed besteed, vind ik zelf, conditie-opbouw kreeg weer een +je erbij dus goed gedaan… vind ik zelf…. wie dat niet vindt heeft gewoon lekker pech, lekker puh, lange neus… en tja mijn gemoed is nog steeds zwart, dus mijn gezeur zal nog wel even aanhouden, daar moeten jullie maar even doorheen prikken,
of overheen lezen …… of niet natuurlijk…. wat je maar wilt.
Niks moet, alles mag hier… zal mij mijn k… roesten

Eenmaal thuis kon ik mijn veestapel voeden want die blèrden allemaal om eten. Heb ik daarna de paasversierselen maar voor het daglicht gehaald en her en der neergelegd… de was opgehangen, de volgende was aangezet en mijn huispak aangetrokken waarna ik met een beker hete chocolademelk (puur!! dus die mag) op de bank gedoken ben om op te warmen zodat ik jullie op deze foto’s kon trakteren want anders was dat door bibberende handen niet gelukt.