Eigen schuld Dure bult

Safari Park Beekse Bergen stond in de agenda, al een hele tijd terug maar ja mijn rug gooide roet in het eten, dus moest helaas de afspraak verplaatst… Daphne en mijn date met Marion schoof op en op en belandde op 3 september, onder meerdere vormen van voorbehoud natuurlijk.

Met een lijf vol medicijnen, omhuld door een brace, na een paar nachten op een nieuw beddeel durfde ik het dan toch aan en vanochtend om 7.30 stapte ik dan in mans auto en tufte naar Beilen alwaar Daphne het stuur overnam en om 10.55 begroetten we Marion bij de olifant voor de ingang van Beekse Bergen.
Vaste prik, na binnenkomst eerst koffie en dan op pad.
We begonnen na een kort stukje met de bootsafari, althans een halve want op de helft gingen we van boord en toen was het al lunchtijd en toilettijd ook.
In het invalidentoilet gedaan wat moest gedaan en op naar het nabij gelegen terras alwaar ik ontdekte dat ik mijn camera kwijt was, oepssssss, schrik alom.
Daphne op een holletje naar het invalidentoilet terug en tja dikke vette pech, camera weg, receptie ingelicht etc, niets gemeld, eigen schuld dure bult.

Ik ben geen gsm-fotografe, maar een paar foto’s maakte ik toch en daar bleef het bij; verder ging al mijn energie op aan het verbijten van mijn ergernis, woede op mijn eigen stommiteit, die zich gelijk op mijn gewrichten botvierde. Ik wilde natuurlijk ook niet de sfeer verpesten want zo vaak zien we Marion natuurlijk ook niet, die woont immers niet om de hoek. Maar eerlijk is eerlijk, het steekt als de sodemieter dat je 2 mensen om je heen hebt die lekker voor het vaderland weg kunnen klikken en jij dat zelf niet kunt. Temeer daar je daar bent met een 2e doel ook nog…. Foto’s maken van Yambo, bull olifant die vorige week uit Spanje is overgekomen om Petra in Berlijn blij te maken.
Meerdere keren overdag contact gehad met de klantenservice van het park in de hoop dat de vinder een eerlijke versie was, tegen beter weten in natuurlijk, want tja mijn gebrek aan vertrouwen in mijn medemensen is er niet voor niets.
Ik was al met een raar gevoel van huis weggereden vanochtend, het ging allemaal al zo raar en tja zo dus…
Inmiddels is het 22.45 en ben ik een half uurtje thuis, nog steeds balend als een stekker dat ik nu niet zelf een foto-album kan aanmaken ook.
Anderzijds ook dankbaar voor verder wel een heerlijke dag, lieve meiden om me heen die beiden prachtige foto’s maakten die ik nog zal krijgen en dan later in een album zal zetten en aan dit blog zal toevoegen, prachtig weer had, weer veel mooie dieren gezien die het helemaal naar hun zin hadden… dankbaar ook voor mijn buurvrouw die heel de dag Vanyar bij zich heeft gehad omdat ze dat gezellig vond, die nu moe-geknuffeld naast me op de bank ligt.
En ja mijn camera ben ik kwijt… maar dat is maar een ding, mijn lijf doet zeer, nou en, ja ik heb gejankt vandaag, ja ik heb gevloekt en niet zuinig ook, nou en ..

Morgen nieuwe dag nieuwe kansen… toch?