Van A naar Z of kriskras #2

Zoals ik in de voorgaande blog al benoemde was vandaag een heel bijzondere dag waarin dingen gebeurden die ik al zo ongeveer aangevoeld had en dingen die niet te voorzien zijn en je laten zien dat je wel kunt denken je leven in de hand te hebben maar dat dat natuurlijk niet zo is.

Alweer enige tijd geleden maakte ik met Marion en Karel en Cincia en Daphne de afspraak om vandaag naar Beekse Bergen te gaan. De maandag is mijn favoriete dag voor zoiets en heel toevallig schikte het alle anderen ook nog eens. Dat het dé dag van het sluitende spel op SinterPieterKlaas.wordpress.com was, zat op dat moment even niet in mijn hoofd op de voorgrond… (ouder worden is wel een dingetje)

Maar goed… om 6 uur vanochtend ging mijn wekker, we zouden om 7 uur vertrekken vanuit onze standaard startplaats te Beilen. Ik wilde er bij openingstijd -10.00 uur- zijn want noch Cincia noch Karel kende het park en ik wilde niet dat zij iets zouden mislopen door tijdgebrek. En tja, het ging niet zoals ik graag had gezien als mijn plan gelopen was zoals ik het in het hoofd had gehad….
a) Cincia moest zich tot haar en onze grote spijt afmelden omdat ze ziek was geworden…
b) Bastiaan’s auto ging stuk dus hij moest Daphne’s auto lenen en zij zou dus ‘even’ later dan afgesproken in Beilen kunnen zijn
c) Nog voor ik zelf vertrok kreeg ik een berichtje van Marion, ook zij was tot haar grote (en onze uiteraard) spijt ziek geworden….

Kortom, een kwartier later dan gepland vertrokken Daphne en ik dan uit Beilen. Met meer snelheid op de teller dan toegestaan om toch op tijd in Hilvarenbeek aan te komen want Karel was daar al en wachtte op ons. En tja… het wegennet in ons land…… file dus…. ritst mond dicht.
Uiteindelijk waren we om kwart over 10 in het park en voegden we ons bij de wachtende Karel en gingen eerst aan de koffie uiteraard, om daarna een soort van plan op te stellen hoe we eea zouden doen.
Het regende weliswaar maar de druppels waren niet van dien aard dat het onze dag nog verder in het water zou laten vallen. We liepen dus een deel van de wandelsafari en waren ruim op tijd bij de ‘bushalte’  voor de bussafari. Even later kwam er een mooie jongedame aangelopen met een lange staart op de rug en zij bleek Gaby te heten en onze chauffeuse te zijn. Stel je voor; een bussafari in SafariPark Beekse Bergen met een privéchauffeur (ja we waren dus de enige gasten in die bus)…. zó leuk!!!!

Onderweg ‘gehinderd’ door wat 18+-gedoe… komen jullie wel tegen in DIT foto-album…

Voordeel van zo’n dagje parkbezoek op maandag in de winter is wel dat er weinig gasten in het park zijn en dus de regels iets minder strak gehanteerd worden. Dat werkte meermalen in ons voordeel gaandeweg de dag. We mochten de hele rondrit in de bus blijven en halverwege kwam er een jong gezin met 2 hummels en opa’s en oma’s bij.

Eenmaal uit de bus liepen we weer een deel van de wandelsafari tot we uiteindelijk bij het restaurant kwamen, onze magen knorden inmiddels steeds luidruchtiger dus besloten we hen eerst maar eens tot zwijgen te brengen. Met Erwtensoep en Carpaccio onder andere, dat er extreem smakelijk inviel!!

We wilden daarna de bootsafari doen (ook in 2 delen officieel, net als de bussafari) maar aangezien we ons niet wilden haasten bij het eten zouden we die boot later pakken. Eenmaal na het eten buiten zag ik de boot nog liggen dus ik concludeerde dat we wederom mazzel hadden en de boot dus enkele minuten later zou vertrekken dan volgens het aangegeven schema. Gelukkig zag de kapitein ons lopen… en nog een 2 tal oudere dames met rollator en hun ‘zonen’ (neem ik ff aan voor het gemak) dus enige tijd later mochten we de boot op en aangezien ook daar het aantal gasten dus erg laag was kregen we wederom het aanbod de hele vaart te doen ipv de halve. Daar maakten we geen gebruik van want na de 1e helft ben je bij de nijlpaarden en de tijgers en die overslaan is natuurlijk geen optie.

Zoals beloofd belde Daphne op zeker moment Cincia en liet haar -al beeldbellend-  een deel van de route met ons meelopen.

Uiteraard zochten we de neushoorns ook op, Limpopo was helaas buiten beeld maar Zahra stond al met een serie dames op de savanne.

We wisten dat het park vroeg zou sluiten, 16,30, en dus maakten we een beetje haast want de olifanten overslaan doen we natuurlijk niet hè. We zagen helaas maar de helft van de kudde… .beide bullen en 2 dames stonden in een andere stal waar we geen toegang kregen….  in tegenstelling tot een 4-tal die we wel in de stal mochten bewonderen. In alles dat de dag bracht vergat ik totaal de Okapi op te zoeken (zou ook geen tijd voor geweest zijn maar dat even terzijde) en helaas hebben we ook de hyena’s niet voor de lenzen gehad maar oké, anderzijds hadden we heel veel geluksmomentjes vandaag dus niets om over te sippen.

Aan het einde van de middag deden we nog een bakkie met de afspraak dit bezoek in het voorjaar te herhalen en dan de anderen er hopelijk wel bij. De autosafari hebben we bewust niet gedaan want die bleek gewijzigd en nu gelijk te zijn aan de route die de bus ook rijdt, beetje zinloos dus.

Bij de auto terug hoorde ik een aanhoudend fluitje dat maar om mijn aandacht bleef vragen en terwijl ik opkijk zie ik een roodborstje op een tak boven mijn hoofd zitten, hij bleef me maar aankijken en tegen me tjilpen, zo jammer dat ik geen vogeltaal versta… Daphne en ik weten natuurlijk – when a Red Robin passes you by, a passed lovedone sais:  “Hi” – dus we babbelden nog even over wie ons gezelschap hield op dat moment.

Gelukkig kwamen we zonder verdere oponthoud rond 19.15 in Beilen terug aan en kon Daphne tijdig thuis zijn zodat Bastiaan haar auto nog weer kon gebruiken voor zijn nachtdienst en was ik om 19.45 ook thuis, onstuimig begroet door Vanyar natuurlijk terwijl J me met koffie en eten ontving.

Daarna moest ik dus volop aan de slag… zoals ik in het vorige blog al beschreef.

Kortom, mijn dag was op zijn minst zeer productief en ja zelfs ook intensief want ik had mijn scoot thuis gelaten en eenmaal thuis zag ik op mijn app dat ik 10.085 stappen had gezet en dus 7.59 km stappend had afgelegd, niet slecht of wel dan?

Karel zal vast zelf wel bloggen en zodra ik foto’s van Daphne heb ontvangen zal ik die ook toevoegen. Mijn eigen album bevat 275 en het opent zich als je op het roodborstje klikt.

Voor straks dus welterusten iedereen en tot ‘morgen’.

Voor 200 van Daphne’s foto’s, klik op de foto hieronder

 

Heb én hou het goed